Władysław Julian Palmowski

Ksiądz rzymskokatolicki sprawujący posługę wikarego w parafii pw. Matki Bożej Królowej Polski w Krakowie – Bieńczycach (Arka Pana).
Po wprowadzeniu stanu wojennego organizator pomocy rodzinom osób internowanych i represjonowanych. Jako duchowny odwiedzał internowanych w ośrodkach odosobnienia, zwłaszcza w Rzeszowie – Załężu, Uhercach, Łupkowie, Strzelcach Opolskich, a także powołanych do odbycia służby wojskowej przebywających w Wojskowym Ośrodku Specjalnym nr 6, położonym na poligonie wojskowym Czerwony Bór koło Łomży.
Inicjator powstania struktur podziemnej „Solidarności” w krakowskiej Nowej Hucie. W lutym 1982 r. jeden z pomysłodawców powołania Komitetu Obrony „Solidarności”, potem od sierpnia 1982 r. członek organizacji „Grot” (pod pseudonimem „Tata”), zaangażowany w powołanie w dniu 19 września 1982 r. Tajnej Komisji Robotniczej Hutników. Pomysłodawca i współorganizator na przełomie 1982 i 1983 r. Społecznego Komitetu Pomocy Pracowniczej. Na początku 1983 r. inspirator działalności Duszpasterstwa Hutników przy cysterskiej parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej na nowohuckim osiedlu Szklane Domy.
Przeniesiony w kwietniu 1983 r. do parafii pw. Matki Bożej Pocieszenia w osiedlu Straconka pod Bielsko – Białą, a następnie w marcu 1984 r. do parafii pw. Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa w Drawsku Pomorskim, gdzie utworzył duszpasterstwo ludzi pracy skupiające głównie osoby związane z „Solidarnością”. Pozostawał nadal w kontakcie z strukturami podziemnymi w Nowej Hucie. 
We wrześniu 1987 r. przeniesiony do parafii pw. Św. Wojciecha w Rozłazinie koło Lęborka, gdzie objął funkcję proboszcza. Współorganizował w 1989 r. Komitet Obywatelski w gminie Łęczyce, w granicach której leżała administrowana przezeń parafia