Tadeusz Zima

W latach 1980-1981 był zaangażowany w tworzenie struktur „Solidarności” w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku. Pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Wydziałowej NSZZ „Solidarność” w WSK. Po ogłoszeniu stanu wojennego uczestniczył w dniach 14-16 XII 1981 w strajku okupacyjnym w WSK. Za aktywny udział w strajku został zwolniony z pracy i przez wiele miesięcy nie mógł uzyskać pracy. Od 5 II 1982 r. był współorganizatorem i uczestnikiem „świdnickich spacerów” w porze dziennika TV. W ramach represji za „świdnickie spacery” został w dniu 13.02.1982 r. internowany. Osadzony w ośrodku odosobnienia we Włodawie, a od 26.03.1982 r. w Lublinie, zwolniony 30.04.1982 r. Po zwolnieniu z internowania kontynuował działalność w podziemnych strukturach „Solidarności”. Zajmował się kolportażem ulotek i wydawnictw niezależnych. 30.08. 1983 r. w trakcie rozrzucania ulotek został zatrzymany i tymczasowo aresztowany. Osadzony w Areszcie Śledczym w Lublinie. Zwolniony 4.01.1984 r. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Lublinie, ze względu na trudną sytuację rodzinną. Zastosowano wobec niego obowiązek meldowania się w RUSW w Świdniku co 3 tygodnie. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 13.01.1984 r. Tadeusz Zima został skazany na 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem okresu tymczasowego aresztowania od dnia 30.08.1983 r. do 4.01.1984 r. Sąd Wojewódzki w Lublinie w dniu 13.04.1984 r. zmienił w/w wyrok i zawiesił wykonanie orzeczonej kary na okres 3 lat oraz skazał T. Zimę na karę grzywny w wysokości 40 tys. zł, na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczając okres dotychczasowego aresztowania. Po odzyskaniu wolności Tadeusz Zima nie zaprzestał działalności w podziemnych strukturach „Solidarności” w Świdniku i w Fabryce Maszyn Rolniczych „Agromet” w Lublinie, gdzie podjął pracę. W czerwcu 1987 r. z innymi aktywistami „Solidarności” ze Świdnika przygotował transparent z napisem „Solidarność” na spotkanie z papieżem Janem Pawłem II. Ponadto był aktywnym członkiem Klubu Katolickiego w Świdniku, który stał się przykrywką dla wielu inicjatyw podziemnej „Solidarności”, m.in. cyklu spotkań z artystami biorącymi udział w bojkotowaniu telewizji, filmu i teatru. Był także współorganizatorem i uczestnikiem uroczystości patriotycznych i rocznicowych np. w Komarowie we wrześniu 1987 r. W Fabryce Maszyn Rolniczych „Agromet” zaangażował się w działania zmierzające do reaktywacji NSZZ „Solidarność” i jego legalizacji.