Włodzimierz Jan Blajerski

Z chwilą utworzenia Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność” rozpoczął działalność opozycyjną w zakładach pracy na terenie Lubelszczyzny, jako lektor z ramienia Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego. W MKZ Lublin pełnił ponadto funkcję doradcy prawnego. Był współorganizatorem I Walnego Zjazdu Delegatów MKZ regionu lubelskiego, na którym wybrano go wiceprzewodniczącym Zarządu Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ "Solidarność" i delegatem na Krajowy Zjazd NSZZ "Solidarność". Był także przewodniczącym Regionalnego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania, Przewodniczącym Zespołu d/s Praw Obywatelskich i Praworządności na Zjeździe Krajowym NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce brał czynny udział w strajkach pracowników zakładów pracy na terenie Lublina i ukrywał się przed aresztowaniem i internowaniem przez organa bezpieczeństwa państwa PRL na terenie Lubelskich Zakładów Naprawy Samochodów w Lublinie. Tam wraz z innymi działaczami solidarności wszedł w skład Tymczasowego Regionalnego Komitetu Strajkowego dla regionu lubelskiego który zawiązał się w zakładach WSK w Świdniku 13.12.1981 r. W okresie od 17.12.1981 r. do 28.08.1982 r., ukrywając się, kontynuował działalność w zreorganizowanym Tymczasowym Zarządzie Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ „Solidarność” w Lublinie. 22.09.1983 r. został aresztowany, osadzony w Areszcie Śledczym w Lublinie i Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów, zwolniony w lipcu 1984 roku na mocy amnestii. Zwolniony z pracy. W 1986 r. wszedł w skład Tymczasowej Rady „Solidarność” Regionu Środkowo-Wschodniego. W 1989 roku brał czynny udział w Komitecie Obywatelskim NSZZ „Solidarność”, był członkiem Wojewódzkiej Komisji Wyborczej z ramienia NSZZ „Solidarność” w Lublinie. Około 40 razy był zatrzymywany i przesłuchiwany, wielokrotnie karany przez Kolegium d/s Wykroczeń przy Prezydencie miasta Lublin. Przeprowadzano z nim także rozmowy ostrzegawcze oraz przeszukania w mieszkaniu w poszukiwaniu nielegalnych materiałów.