Jan Ludwiczak

Działacz Niezależnego Samożądnego Związku Zawodowego „Solidarność” przy Kopalni Węgla Kamiennego „Wujek” w Katowicach. We wrześniu 1980 r. wszedł w skład Komitetu Strajkowego na KWK „Wujek”, który później przekształcił się w Komitet Założycielski NSZZ „S”. Pełnił początkowo funkcję wiceprzewodniczącego, a od stycznia 1981 r. przewodniczącego NSZZ „S” w tym zakładzie pracy. Był również członkiem Konfederacji Polski Niepodległej. W lipcu i grudniu 1981 r. był delegatem na I i II Walny Zjazd Delegatów Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. 
Dnia 13.12.1981 r. został internowany, a następnie osadzony w ośrodkach odosobnienia w: Jastrzębiu-Szerokiej, Uhercach, Rzeszowie, Łupkowie. W czasie internowania brał udział w pięciodniowej głodówce, sprzeciwiając się trwaniu stanu wojennego. Z internowania został zwolniony 23.12.1982 r. 
Od listopada 1983 r. do marca 1984 r. organizował nielegalną grupę, której zadaniem miało być kolportowanie ulotek i wydawnictw niepodległościowych. 
W latach 80-tych doświadczał represji ze strony dyrekcji kopalni, natomiast funkcjonariusze SB przeprowadzali u niego rewizje, przesłuchiwali go, zastraszali oraz prowadzili rozmowy profilaktyczno-ostrzegawcze. W rocznice pacyfikacji KWK „Wujek” w latach 80-tych był zatrzymywany przez funkcjonariuszy MO. W marcu 1989 r. wszedł w skład Komisji Inicjatywnej powołującej NSZZ „S” KWK „Wujek”.