Paweł Julian Łączkowski

Jako pracownik naukowy Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (UAM) od początku 1982 r. do wiosny 1989 r. działał w konspiracyjnej Regionalnej Komisji Porozumiewawczej Nauki, skupiającej przedstawicieli poznańskich szkół wyższych. W związku z zasiadaniem w senacie UAM organizował i kierował pracą związanej z NSZZ „Solidarność” opozycyjnej grupy członków senatu. Jako reprezentant poznańskiego środowiska akademickiego działał w Społecznym Komitecie Nauki, niezależnej ogólnopolskiej strukturze podziemnej działającej formalnie od 1983 r. do 1989 r., a faktycznie od zimy 1981/1982 r. W dniu 5 marca 1984 r. w związku z prowadzonym śledztwem w sprawie sporządzania i rozpowszechniania na terenie Poznania podziemnych wydawnictw przez podziemne struktury NSZZ „Solidarność” przeszukano jego mieszkanie oraz samochód. W latach 1982–1989 uruchomił i prowadził system stypendialny wspierający zwolnionych pracowników naukowych oraz pozbawionych możliwości pracy byłych działaczy Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Od 1982 r. współpracował z wydawnictwami „drugiego obiegu”, między innymi „Biuletynem Wojennym” pismem NSZZ „Solidarność” wyższych uczelni Poznania, wydawanym od marca 1982 r. do września 1988 r. Od 1986 r. brał udział w zebraniach członków opozycji, którzy w 1988 r. powołali Wielkopolski Klub Polityczny „Ład i Wolność”. Paweł Łączkowski został wybrany członkiem Tymczasowego Zarządu Klubu, następnie w czerwcu 1988 r., wiceprezesem klubu. W wyborach parlamentarnych 1989 r. został wybrany posłem na Sejm z ramienia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Poznaniu.