Irena Maria Wiśniewska

Irena Wiśniewska była pracownikiem na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
W 1980 r. została członkiem Komisji Wydziałowej NSZZ „Solidarność”.
Wspomagała studentów w trakcie strajku Niezależnego Zrzeszenia Studentów przeprowadzonego jesienią 1981 r.
Po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażowała się w prace podziemnej „Solidarności”. W latach 1982-1989 zajmowała się kolportażem podziemnej prasy, ulotek i książek na terenie UMK. Zbierała składki związkowe przekazywane następnie rodzinom osób represjonowanych i zwalnianych z pracy. W 1982 r. była jedną z pomysłodawców i współwykonawcą wydawanego przez NZS, uczelnianego pisma „Jeszcze tym razem”. Wspomagała również w podziemnej działalności swojego męża, czołowego opozycjonistę w Zakładach Włókien Chemicznych „Elana” i Regionie Toruńskim „Solidarności”.
W związku z prowadzoną działalnością poddawana była represjom ze strony Służby Bezpieczeństwa takimi jak rewizje w miejscu zamieszkania i pracy oraz wezwania na przesłuchania.
W 1982 r. znalazła się w grupie pracowników UMK, których Służba Bezpieczeństwa, pisemnym wezwaniem do Rektora, zażądała zwolnienia z pracy lub odsunięcia od prowadzenia zajęć dydaktycznych.