Tadeusz Wojciech Drwal

Od 1977 r. czynny w środowiskach hippisowskich i pacyfistycznych w Krakowie. W 1981 r. zaangażowany w działalność Wydawnictwa Pacyfistycznego oraz Wydawnictwa Kultury Alternatywnej. Współdziałał z małopolską „”Solidarnością” oraz Niezależnym Zrzeszeniem Studentów, prowadząc m. in. wraz z NZS punkt kolportażu druków obu wydawnictw w klubie studenckim „Pod Jaszczurami”. 
Inicjator powołania Komitetu przeciwko Represjom za Odmowę Służby Wojskowej, którym kierował. W dniu 1 września 1981 r. złożył w wojskowej komendzie uzupełnień oświadczenie o odmowie odbycia służby wojskowej z powodów światopoglądowych.
W dniu 13 grudnia 1981 r., po wprowadzeniu stanu wojennego, przedostał się na teren Huty im. Lenina, dołączając do strajkujących hutników. Tuż przed pacyfikacją strajku otrzymał od kierującego Komitetem Strajkowym Mieczysława Gila upoważnienie do tworzenia konspiracyjnych struktur „Solidarności”. Po opuszczeniu terenu huty, początkowo także ukrywając się, prowadził  szereg spotkań z działaczami „Solidarności”, NZS oraz środowisk pacyfistycznych. 
W dniu 8 kwietnia 1982  r. zatrzymany i internowany. Osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Rzeszowie – Załężu. Zwolniony w dniu 14 czerwca 1982 r.
Od grudnia 1982 r. na emigracji w Stanach Zjednoczonych, gdzie początkowo nawiązał  współpracę z Komitetem Poparcia Solidarności w Nowym Jorku, po czym jeden z inicjatorów powołania Komitetu Członków Solidarności – Byłych Więźniów Politycznych.
We wrześniu 1988 r. powrócił do Polski, angażując się w działalność Konfederacji Polski Niepodległej.
Pomysłodawca ustanowienia odznaczenia przyznawanego działaczom opozycji antykomunistycznej. Twórca i pełnomocnik Krakowskiego Komitetu Krzyża Wolności i Solidarności, dzięki działalności którego, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, dokonując w dniu 5 sierpnia 2010 r. zmiany w ustawie o orderach i odznaczeniach,  przywrócił Krzyż Niepodległości oraz ustanowił Krzyż Wolności i Solidarności.