Jan Druć

Jan Druć pracował jako suwnicowy w Hucie „Batory” w Chorzowie, prowadził działalność opozycyjną w latach 1980-1986.
Od września 1980 r był działaczem NSZZ „Solidarność”, a następnie członkiem Komisji Zakładowej w swoim zakładzie pracy. Od marca 1981 r. był członkiem Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. Uczestniczył w akcjach plakatowych, podczas jednej z nich w listopadzie 1981 r. został zatrzymany na 48 godzin. 
W latach 1981-1985 był członkiem oraz koordynatorem struktur KPN w Chorzowie. 13 grudnia 1981 r. został zmobilizowany do służby w ROMO. 16 grudnia 1981 r. został skierowany wraz ze swoją jednostką do pacyfikacji KWK „Wujek”. Na miejscu odmówił wykonania rozkazu i samowolnie opuścił stanowisko. Tego samego dnia został zatrzymany i przesłuchany, a następnie tymczasowo aresztowany. 15 lutego 1982 r. Sąd Śląskiego Okręgu Wojskowego skazał go na 1 rok więzienia, został zwolniony warunkowo 20 października 1982 r. Kontynuował działalność opozycyjną jako kolporter wydawnictw podziemnych oraz udostępniał swoje mieszkanie na punkt kontaktowy dla działaczy struktur opozycyjnych. Na terenie swojego zakładu pracy wzywał do bojkotu wyborów do Rad Narodowych. Szykanowany przez SB (m. in. rozmowy ostrzegawcze) w 1985 r. otrzymał zgodę na wyjazd emigracyjny do Australii, gdzie w latach 1985-1986 był członkiem Biura Informacyjnego „Solidarności”.