Leopold Stawecki

Od 1980 r. prowadził działalność opozycyjną w strukturach NSZZ „Solidarność”. Pełnił  funkcję przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Zakładzie Energetycznym Białystok. Był członkiem białostockiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. W czerwcu 1981 r. był delegatem na I Walny Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” Region Białystok, członkiem Prezydium Zarządu Regionu oraz delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów. W okresie od 13 grudnia 1981 r. do 31 marca 1982 r. był internowany. Przebywał w Ośrodku Odosobnienia w Białymstoku, a następnie od 6 stycznia 1982 r. w Ośrodku Odosobnienia w Suwałkach. W okresie od 24 grudnia 1981 r. do 26 stycznia 1982 r. Wydział Śledczy KWMO w Białymstoku prowadził przeciwko niemu śledztwo w sprawie zarzutów o to, że 13 grudnia 1981 r. podczas zatrzymania do internowania stawiał czynny opór oraz użył groźby karalnej wobec funkcjonariusza MO. Śledztwo zakończono skierowaniem aktu oskarżenia z dnia 27 lutego 1982 r. do Sądu Rejonowego w Białymstoku. W dniu 26 lipca 1983 r. sprawa została umorzona na mocy ustawy o amnestii. Po zwolnieniu z internowania kontynuował działalność opozycyjną w podziemnych strukturach NSZZ „Solidarność”. Aktywnie uczestniczył w akcji organizowania pomocy osobom represjonowanym. Angażował się w wydawanie pisma Związku „Solidarność” Rolników Indywidualnych „Goniec Wojenny”, a w latach 1984-1986 był współwydawcą pisma „Jutrzenka”. W 1985 r. złożył podpis pod apelem w sprawie bojkotu wyborów do Sejmu PRL. Od 1985 r. pełnił funkcję przewodniczącego Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” Region Białystok. 21 stycznia 1987 r. został ukarany przez Kolegium do spraw Wykroczeń w Łapach za to, że podczas uroczystości pogrzebowych działacza NSZZ „Solidarność”,  sędziego Tadeusza Iwaszczuka, niósł wieniec z napisem na szarfie „Przyjaciele Solidarność Białystok”. W marcu 1987 r. został uniewinniony. W 1989 r. był członkiem Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Ziemi Białostockiej.