Jerzy Kozak

Był rzemieślnikiem – działaczem NSZZ „Solidarność” Rzemiosła Indywidualnego w Lublinie. Był członkiem Komisji Rewizyjnej, a następnie Zarządu Miejskiego tego związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego kontynuował działalność związkową. W kwietniu 1982 r. był jednym z założycieli organizacji „Solidarność Polski Walczącej”, mającej za cel zawieszenie stanu wojennego, uwolnienie internowanych i przywrócenie działalności związków zawodowych. Z powodu swej działalności Jerzy Kozak był inwigilowany, objęty kontrolą operacyjną i postępowaniem prokuratorskim. W związku z prowadzonym śledztwem w dniu 15.06.1982 r. dokonano przeszukania w jego mieszkaniu i zakładzie tapicerskim, a Jerzy Kozak został zatrzymany i osadzony w Areszcie Śledczym. Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Lublinie z 13.08. 1982 r. został skazany na 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 3 tys. opłat. Sąd Najwyższy w Warszawie w dniu 12.12.1982 r. utrzymał powyższy wyrok w mocy oraz zasądził 6 tys. zł opłat za II instancję i koszty postępowania rewizyjnego. Karę pozbawienia wolności J. Kozak odbywał w Zakładzie Karnym w Lublinie i w Zakładzie Karnym w Hrubieszowie. W dniu 28.04.1983 r., na zasadzie zastosowania prawa łaski, Jerzy Kozak został warunkowo zwolniony z odbycia reszty kary, która terminowo miała się zakończyć 15.12.1983 r. W dniu 13.06.1983 r. Sąd Wojewódzki w Lublinie wydał postanowienie o zwolnieniu Jerzego Kozaka z wyznaczonym okresem próby na 3 lata i oddaniem pod dozór milicyjny, a 20.12.1983 r. postanowienie o darowaniu kary, na zasadzie amnestii. Formą represji wobec Jerzego Kozaka było także zastrzeżenie jego wyjazdu za granicę na okres 12.08.1982 - 12.08.1984.