Witold Toś

Laborant w Krakowskich Zakładach Przemysłu Nieorganicznego „Bonarka” w Krakowie. Od sierpnia 1981 r. rozlepiał druki wydawane przez Zarząd Regionu małopolskiej „Solidarności”, a następnie brał udział w przedsięwzięciach krakowskiego Komitet Obrony Wiezionych za Przekonania. Wstąpił także do Konfederacji Polski Niepodległej, zakładając komórkę KPN spośród pracowników „Bonarki”.
Po wprowadzeniu stanu wojennego czynny w podziemnych strukturach KPN w Krakowie. Członek Tajnego Tymczasowego Komitetu Akcji Bieżącej Obszaru II KPN, kierujący przy tym Sekcją Informacji i Propagandy. Zajmował się głównie wydawaniem pisma KPN „Niepodległość”. W tym celu dobierał członków redakcji oraz dostarczał materiały do artykułów. Ponadto organizował zaplecze poligraficzne oraz kolportaż drugoobiegowych wydawnictw KPN.  
W związku z powyższą działalnością został w dniu 21 czerwca 1982 r. zatrzymany i tymczasowo aresztowany. Wyrokiem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego z 8 października 1982 r.  skazany na 3 lata pozbawienia wolności. Karę odbywał w Zakładzie Karnym w Strzelinie. Warunkowo zwolniony w dniu 25 maja 1983 r. po ułaskawieniu przez Radę Państwa na mocy przepisów amnestyjnych.
Po uwolnieniu ponownie podjął działalność w ramach konspiracyjnych struktur KPN, wchodząc z końcem 1983 r. w skład Komitetu Akcji Bieżącej krakowskiej KPN, obejmując ponownie nadzór nad Sekcją Informacji i Propagandy. 
Sygnatariusz deklaracji Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka przeciw Przemocy z 7 listopada 1984 r.  Brał udział w proteście głodowym w kościele w Krakowie-Bieżanowie w lutym 1985 r. Od marca 1985 r. w składzie powołanego wówczas Wydziału Robotniczego KPN. Jeden z założycieli Niepodległościowej Grupy Polskich Socjalistów, utworzonej w kwietniu 1985 r.
W dniu 7 sierpnia 1985 r. wypadł z balkonu bloku, umierając pomimo interwencji pogotowia.