Zofia Danuta Bartkiewicz

Aktywnie uczestniczyła w strajku w WSK PZL Świdnik w dniach 8-11 lipca 1980 r. Była przewodniczącą prezydium Komitetu Postojowego (komitet strajkowy), uczestniczką negocjacji z władzami i sygnatariuszem porozumienia podpisanego 11 lipca. Była współorganizatorką Komitetu Założycielskiego Niezależnych Związków Zawodowych WSK Świdnik i przewodnicząca jego 7 osobowego Prezydium. Następnie weszła w skład Komisji Zakładowej w FSC, od 18.12.1980 r. była I Zastępcą Przewodniczącego KZ ds. interwencji. Była również delegatem na I WZD Regionu Środkowo-Wschodniego w IV-V 1981 r. 13. 12. 1981 r. została internowana, przetrzymywana była w KW MO w Lublinie, następnie osadzona w Ośrodku Odosobnienia w Warszawie-Grochowie. 24.12.1981 r. została zwolniona, ze względu na zły stan zdrowia. Po zwolnieniu z internowania przeprowadzono z nią w KWMO w Lublinie rozmowę ostrzegawczą. Mimo doznanych represji Zofia Bartkiewicz od 1982 r. włączyła się w działalność podziemną. W latach 1982–1988 była kolporterką podziemnych wydawnictw w Świdniku, m.in. pisma „Grot. Biuletyn Zastępczej Komisji Zakładowej WSK-PZL”. Uczestniczyła we wszystkich ważniejszych spotkaniach i uroczystościach organizowanych przez konspiracyjne struktury „Solidarności”. W dniu 1.05.1983 r. brała udział w kontrpochodzie, a w dniach 31.08. i 1.09.1983 r. w „spacerach ulicznych” w Świdniku oraz 31.12.1983 r. w wiecu, podczas którego emitowana była audycja „Radia Solidarność Świdnik”. Była współorganizatorką uroczystości poświęcenia Dzwonu Wolności w Świdniku, w dniu 18.05.1986 r. Z powodu prowadzonej działalności była inwigilowana i kontrolowana operacyjnie oraz nachodzona w mieszkaniu i zastraszana. Od 5.12.1986 r. do 1989 r. była członkiem jawnej Tymczasowej Rady „S” Regionu Środkowo-Wschodniego. Formą represji wobec Zofii Bartkiewicz było także zastrzeżenie wyjazdów zagranicznych na okres 2 lat.