Eugeniusz Stefan Baran

Pracował jako ślusarz w Zakładach Naprawy Taboru Kolejowego w Nowym Sączu, należąc jednocześnie do Związku Zawodowego Kolejarzy. W sierpniu 1980 r., gdy w zakładzie wybuchł strajk, został członkiem Komitetu Strajkowego. Po wejściu w życie porozumień sierpniowych oraz w trakcie tworzenia struktur Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, został zastępcą przewodniczącego Komitetu Założycielskiego „Solidarności” w zakładzie.  Jesienią 1981 r. uczestniczył w I Walnym Zjeździe Delegatów NSZZ „Solidarność” w Gdańsku. Z powodu aktywnej działalności związkowej 13 grudnia 1981 r. został internowany w Ośrodku Odosobnienia w Rzeszowie–Załężu, w którym przebywał do 11 lutego 1982 r. W związku z prowadzoną działalnością był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa. W 1988 r. czynił starania o odzyskanie sztandaru zakładowej organizacji „Solidarności”.