Jerzy Zenon Bogumił

W latach 1965-1976 pracował jako brygadzista w Hucie Warszawa. W 1976 r. był zmuszony odejść z tego zakładu, gdyż zainicjował powstanie petycji w sprawach płacowych, którą skierowano do dyrekcji huty, był współautorem jej treści oraz zbierał podpisy wśród pracowników. Od 1980 r. działał w strukturach Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Zakładowej w Centrum Naukowo-Produkcyjnym Materiałów Elektronicznych w Warszawie. 
Po wprowadzeniu stanu wojennego nie zaprzestał prowadzenia działalności związkowej, ale włączył się aktywnie w prace podziemnych struktur opozycyjnych. W lutym 1982 r. współtworzył Międzyzakładowy Robotniczy Komitet Samoobrony Społecznej „Solidarność”. W kwietniu 1982 r. wszedł do ścisłego kierownictwa (tzw. „Piątki”) MRKS. Uczestniczył w konspiracyjnych spotkaniach, kolportażu nielegalnych wydawnictw, gromadzeniu składek na cele organizacji oraz spektakularnej akcji uwolnienia Jana Narożniaka. Został aresztowany 8 czerwca, i był przetrzymywany bez postawienia zarzutów do 21 lipca 1982 r. W dniu 7 października 1982 r. został ponownie aresztowany i osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. Ostatecznie został skazany 19 maja 1983 r. na dwa lata pozbawienia wolności za kierowanie i działalność w konspiracyjnej organizacji związkowej. Osadzono go w Zakładzie Karnym w Hrubieszowie, gdzie przebywał do czasu zwolnienia, na podstawie przepisów ustawy o amnestii, do 18 sierpnia 1983 r. 
Po wyjściu na wolność ponownie zaangażował się podziemną działalność, wszedł do kierownictwa tzw. drugiego MRKS oraz współorganizował emisje Radia „Solidarność”.