Leszek Jaranowski

Prowadził działalność opozycyjną od końca lat 70-tych. Zaangażowany był w kolportaż wydawnictw bezdebitowych, w 1979 r. przywoził ulotki Wolnych Związków Zawodowych od Kazimierza Świtonia z Katowic do Krakowa. Od powstania NSZZ „Solidarność” stał się aktywnym członkiem tego związku, był przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Komisji Wydziałowej na Wydz. P-1 i  członkiem Komisji Zakładowej w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego PZL Kraków. Po ogłoszeniu stanu wojennego brał udział w dniach 13-14 grudnia w strajku okupacyjnym na terenie WSK PZL Kraków. W trakcie strajku był przewodniczącym Komitetu Strajkowego. Mimo przeprowadzenia z nim rozmowy ostrzegawczej, w ramach akcji „Klon”, polegającej na rozmowach profilaktyczno-ostrzegawczych z  działaczami "Solidarności” nietypowanymi do internowania, w celu ich zastraszenia i zniechęcenia do dalszej działalności opozycyjnej, włączył się aktywnie w tworzenie podziemnych struktur „Solidarności”. Utrzymywał kontakty z działaczami podziemnej „Solidarności” w Krakowie i Nowej Hucie. Od 1982 r.  był członkiem Tymczasowej Komisji Zakładowej w WSK PZL i przedstawicielem WSK PZL w Międzyzakładowym Komitecie Solidarności Nowa Huta, następnie w Regionalnej Komisji Wykonawczej, a od jesieni 1983 r. w Regionalnym Komitecie Solidarności Małopolska. Uczestniczył w kolportażu wydawnictw podziemnych i ulotek, był organizatorem punktów i całej sieci kolportażu w Krakowie. Zaangażował się także w działalność podziemnego ruchu wydawniczego, był dostawcą sprzętu i materiałów poligraficznych, organizatorem transportu i lokali na drukarnie. Z powodu tej działalności w okresie od 5 listopada 1982 r. do 3 lutego 1983 r. został internowany i represjonowany w specjalnym obozie wojskowym w Czerwonym Borze oraz zwolniony z pracy w WSK PZL Kraków. Po zwolnieniu z przymusowych ćwiczeń wojskowych w Czerwonym Borze, mimo pozostawania w 1983 roku bez zatrudnienia, kontynuował działalność kolporterską i wydawniczą. L. Jaranowski był m.in. pomysłodawcą, współzałożycielem i drukarzem pisma Ruchu Oporu „Solidarność” WSK PZL Kraków pod nazwą „Jesteśmy – Będziemy”, a w latach 1983 – 1989 redaktorem i drukarzem „Hutnika”. W latach 1985-1989 był również założycielem, organizatorem i prowadzącym biblioteki wydawnictw podziemnych, m.in. w PAN i przy Konfraterni Robotniczej w parafii św. Maksymiliana Kolbego w Krakowie-Mistrzejowicach. Z powodu swej działalności Pan Leszek Jaranowski był inwigilowany, wzywany na rozmowy ostrzegawcze i zatrzymywany, zaś w jego domu przeprowadzano przeszukania.