Jacek Zbigniew Machura

Pan Jacek Machura był aktywnym działaczem opozycji demokratycznej w czasach PRL.  Przed wprowadzeniem stanu wojennego pełnił funkcję członka Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy Zakładzie Produkcji Elementów Budowlanych KBO „Zagłębie” w Sosnowcu oraz funkcję przewodniczącego komórki zakładowej  Konfederacji Polski Niepodległej. Ponadto działał w Komitecie Obrony Więzionych za Przekonania. W maju 1981 r. był współorganizatorem i uczestnikiem strajku na rzecz uwolnienia więźniów politycznych, przyczyniając  do uwolnieniem m.in. Leszka Moczulskiego i Romualda Szeremietiewa. Jako osoba prowadząca wrogą działalność w stosunku do PRL, Jacek Machura w dniu 13 XII 1981 r. został internowany. Przebywał kolejno w Zakładach Karnych w Strzelcach Opolskich, Uhercach, Rzeszowie Załężu. W czerwcu 1982 r. podczas internowania brał udział w strajku głodowym, którego uczestnicy domagali się zniesienia stanu wojennego oraz zwolnienia internowanych. i aresztowanych. Po szesnastu dniach protestu,  ze wzglądu na zły stan zdrowia był hospitalizowany Szpitalu Wojewódzkim Rzeszowie. W dniu 7 VII 1982 r. biegł ze szpitala. Ukrywał się do 2 IX 1982 r. kiedy to został zatrzymany i ponownie umieszczony w Rzeszowie-Załężu. Decyzję o internowaniu uchylono w dniu 11 XII 1982 r.  Za ucieczkę ze szpitala Sąd Rejonowy w Rzeszowie wyrokiem wydanym w dniu 20 IV 1983 r. skazał Pana Jacka Machurę na jeden rok pozbawienia wolności oraz obciążył kosztami postępowania sądowego. 
Jako działacz podziemia związkowego podlegał inwigilacji szczególnej prowadzonej przez Służbę Bezpieczeństwa PRL od 1981 r. do 1984 r. kiedy wyemigrował wraz z  rodziną do Australii. Do Polski powrócił w 1996 r.