Ireneusz Sierański

W 1981 r. zaangażował się w tworzenie struktur Związku Zawodowego Funkcjonariuszy MO, najpierw był członkiem, a następnie przewodniczącym jego Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego. Działał aktywnie na rzecz sądowej rejestracji Związku oraz ściśle współpracował z Regionem Mazowsze NSZZ „Solidarność”. Ze względu na tę aktywność był szykanowany przez swoich zwierzchników i ostatecznie zwolniony ze służby w czerwcu 1981 r. Nadal jednak uczestniczył, aż do wprowadzenia stanu wojennego, w akcjach protestacyjnych oraz spotkaniach członków zdelegalizowanego ZZF MO. Brał również udział, jako nieformalny delegat, w II turze Krajowego Zjazdu NSZZ „Solidarność” w Gdańsku.
W dniu 19 grudnia 1981 r. został internowany w ośrodku odosobnienia w Warszawie Białołęce gdzie był więziony do 23 listopada 1982 r. Podczas internowania rozpoczął starania o wyjazd emigracyjny do Kanady, na który otrzymał zgodę dopiero w 1986 r. Formalnym uzasadnieniem dla takiej decyzji była karencja jaka obowiązywała go jako byłego funkcjonariusza MO, faktycznym powodem była obawa władz, że jego wyjazd zostanie wykorzystany propagandowo przez opozycyjne ośrodki emigracyjne. 
Po zwolnieniu z internowania pozostawał w stałym zainteresowaniu służb bezpieczeństwa państwa i był rozpracowany operacyjnie w związku z podejrzeniem, iż jest organizatorem wydawania i kolportażu podziemnych pism skierowanych do funkcjonariuszy MO oraz że prowadzi podziemną działalność związkową.