Stefan Kawalec

Rozpoczął działalność niepodległościową w 1973 r. w czasie studiów na Wydziale Matematyczno-Mechanicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Początkowo organizował spotkania działaczy opozycyjnych ze środowiskiem akademickim, prowadził akcje petycyjne oraz zbiórki pieniędzy na rzecz robotników Ursusa i Radomia. Od drugiej połowy lat 70. utrzymywał stałe kontakty z przywódcami Komitetu Obrony Robotników (potem KSS „KOR”), a także z osobami związanymi z paryską „Kulturą”.
W latach 1975-1977 zajmował się kolportażem ulotek i wydawnictw drugiego obiegu, za co był wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany. W 1977 r. wszedł w skład warszawskiego Studenckiego Komitetu Solidarności i był jednym z jego najaktywniejszych działaczy. W latach 1977-1980 był współpracownikiem niezależnych pism „Robotnik” i „Głos”. W 1980 r. zasiadał w Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy Centralnym Ośrodku Badań i Techniki Kolejnictwa PKP, był również członkiem Zarządu NSZZ „S” Regionu Mazowsze. W 1981 r. został delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku. 
13 grudnia 1981 r. został internowany i osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa-Białołęka. W czerwcu 1982 r. nie wrócił z udzielonej mu przepustki i pozostawał w ukryciu do grudnia 1982 r. Z internowania został zwolniony zaocznie 17 grudnia 1982 r. Ponadto został zwolniony z pracy.
Współpracował z wydawanym od grudnia 1982 r. przez Niezależną Oficynę NOWa, Oficynę Copyright i wydawnictwo Szansa pismem „Vacat”. Od 1982 r. był jednym z oskarżonych w śledztwie w sprawie przynależności nielegalnego związku KSS „KOR”, sprawę ostatecznie umorzono w 1985 r. na podstawie przepisów o amnestii z 21 lipca 1984 r.