Jerzy Marek Wiatr

W grudniu 1980 r. zaangażował się w tworzenie struktur Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Miejskim Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Zawierciu, a następnie do wprowadzenia stanu wojennego pełnił tam funkcję przewodniczącego Komisji Zawodowej.
W związku z tą działalnością został internowany 13 grudnia 1981 r. i osadzony w Ośrodku Odosobnienia przy Zakładzie Karnym w Strzelcach Opolskich. Jako powód izolacji wskazano organizację akcji strajkowych w zakładzie pracy oraz wrogi stosunek do ustroju PRL i jego władz. Od 12 marca 1982 r. był przetrzymywany Ośrodku Odosobnienia w Kokotku, z którego został zwolniony 29 kwietnia 1982 r.
Po wyjściu na wolność nie zaprzestał prowadzenia działalności antykomunistycznej, m.in. kolportował ulotki, utrzymywał kontakty z działaczami  NSZZ „S” w Zawierciu oraz wypowiadał się krytycznie na temat tworzenia tzw. „nowych związków zawodowych”. 
1 listopada 1982 r. złożył na cmentarzu w Zawierciu wieniec z napisem na szarfie „ku pamięci pomordowanych robotników w okresie stanu wojennego”.
5 listopada 1982 r. został ponownie internowany, a następnie osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu, gdzie był więziony do 25 listopada 1982 r.
Z uwagi na wyżej wymienione represje oraz szykany w miejscu pracy wystąpił do władz o zgodę na wyjazd emigracyjny do Kanady, gdzie udał się wraz z rodziną w 1983 r.