Wojciech Franciszek Karpiński

W 1976 r. był sygnatariuszem listu skierowanego przez 59 intelektualistów do Sejmu PRL w sprawie zagrożonych swobód obywatelskich i przeciwko kierowniczej roli partii w systemie władz państwowych PRL. 
Był pomysłodawcą i wraz z Marcinem Królem, Stefanem Kisielewskim i Damianem Kalbarczykiem redaktorem niezależnego pisma „Res Publica” wydawanego w Warszawie od 1979 r. Na zaproszenie Jerzego Giedroycia współpracował z paryską „Kulturą” i nawiązał kontakt z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim. 
Był działaczem podziemnej organizacji Polskie Porozumienie Niepodległościowe. 
Inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa ze względu na swoją aktywność i podejmowanie w twórczości literackiej treści uznanych za antysocjalistyczne i godzące w sojusz z ZSRR. Dwukrotnie otrzymał zastrzeżenie wyjazdów za granicę, które po odwołaniach zostało cofnięte.
W 1981 r. wyjechał do USA, gdzie angażował się w działalność w Komitecie Pomocy „Solidarności” w Nowym Jorku. Następnie we Francji współorganizował wydawanie Zeszytów Literackich. W PRL został uznany za persona non grata.