Krystyna Marianna Andrzejewska

Związana była z opozycją siedlecką od końca lat 70-tych. Utrzymywała kontakty z działaczami KPN (bardzo aktywny był tu jej syn Zbigniew) i RMP (czołowym działaczem grupy siedleckiej był jej syn Mirosław) oraz innych grup opozycyjnych. W jej domu odbywały się spotkania, przechowywane były wydawnictwa podziemne i wykonywane transparenty na manifestacje. Pani Krystyna Andrzejewska sama także brała udział w manifestacjach. Z powodu uczestnictwa w nielegalnych zgromadzeniach pod pomnikiem T. Kościuszki w dniach 1 i 3.05. 1983 r. została objęta kontrolą operacyjną oraz przeprowadzono z nią rozmowę ostrzegawczą. Represje objęły cała rodzinę Krystyny Andrzejewskiej. Syn Mirosław po ucieczce z ośrodka dla internowanych w Kwidzynie w dniu 7.08. 1982 r.,  do 6.01.1983 r. ukrywał się i poszukiwany był listem gończym. Z tego powodu Krystyna Andrzejewska była nachodzona przez funkcjonariuszy SB by nakłoniła syna do ujawnienia się. Córka Joanna w 1984 r. za aktywny udział w akcjach ulotkowych, kolportażu prasy i książek została skazana przez Kolegium na karę grzywny, dwóch synów Mirosław i Leszek w 1985 roku zostało aresztowanych i skazanych na wielomiesięczne więzienia. Krystyna Andrzejewska zaangażowała się wówczas w organizowanie obrony dla synów i uchylenie aresztowania. Dzięki wstawiennictwu biskupa siedleckiego Jana Mazura uzyskała dla Mirosława przepustkę czterodniową na jego ślub. Także w wyniku jej interwencji, na wniosek obrony, uchylono areszt względem Leszka, który na znak protestu przeciwko aresztowaniu podjął wielodniową głodówkę, co spowodowało bezpośrednie zagrożenie życia. Z powodu zaangażowania i stałego wspierania działalności opozycyjnej Pani Krystyna Andrzejewska była inwigilowana, wzywana na rozmowy ostrzegawcze, a w jej domu wielokrotnie przeprowadzano przeszukania. Formą represji była także odmowa wydania paszportu w 1982 r.