Władysław Bartoszewski

W latach 1940-1941 był więźniem niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz, należał do Armii Krajowej, brał udział w Powstaniu Warszawskim. W dniu 15 listopada 1946 r. został aresztowany i osadzony w więzieniu Warszawa Mokotów z powodu utrzymywania kontaktów z przebywającymi na emigracji oficerami Komendy Głównej AK oraz za pracę w redakcji „Gazety Ludowej”, wydawanej przez Naczelny Komitet Wykonawczy PSL. Został oskarżony o działalność wywiadowczą i antysocjalistyczną. 10 kwietnia 1948 r. został zwolniony z więzienia, a 14 grudnia 1949 r. ponownie aresztowany, a następnie skazany na 8 lat pozbawienia wolności i osadzony w więzieniu w Rawiczu. W 1954 r. został tymczasowo zwolniony z więzienia, a w 1956 r. zrehabilitowany. Publikował w czasopiśmie „Stolica” oraz w „Tygodniku Powszechnym”, biorąc w obronę przywódców Armii Krajowej. W 1951 r. związał się z Klubem Inteligencji Katolickiej oraz Klubem Literackim „Ognisko”. Utrzymywał kontakty z pracownikami ambasady Izraela. W 1963 r. został odznaczony medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”. 
Od tego roku współpracował z Radiem Wolna Europa. W latach 1970-1974 za swoją działalność antykomunistyczną był objęty zakazem druku publikacji, zakazem wyjazdów zagranicznych oraz poddany licznym przeszukaniom, zatrzymaniom i przesłuchaniom. W 1974 r. był sygnatariuszem listu w obronie skazanych członków organizacji „Ruch”. Od 1976 r. współpracował z opozycyjną Polską Partią Niepodległościową. Prowadził wykłady na niezależnym tzw. Uniwersytecie Latającym. Podpisał „List 14" do Sejmu PRL przeciwko konstytucyjnemu zapisowi o nierozerwalności sojuszu z ZSRS. Był również sygnatariuszem deklaracji założycielskiej Towarzystwa Kursów Naukowych z 22 stycznia 1978 r. oraz Apelu 64 intelektualistów popierających postulaty strajkujących robotników. 
Od września 1980 r. działał w NSZZ „Solidarność”, w grudniu był współzałożycielem Komitetu Więzionych za Przekonania przy Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ „S”. 
Za swoją działalność został internowany 13 grudnia 1981 r. Przebywał w Ośrodkach Odosobnienia w Warszawie Białołęce i w Jaworzu. Zwolniony 3 maja 1982 r. Do 1987 r. był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa.