Maria Binkiewicz

Od powstania NSZZ „Solidarność” była aktywną działaczką związkową, wice przewodniczącą Komisji Zakładowej Pracowników Zarządu Regionu w Lublinie, gdzie była zatrudniona w Biurze Informacji i Propagandy. Była koordynatorem pracy lektorów związkowych, utrzymywała z nimi łączność i rozdzielała zadania oraz prowadziła rejestr zgłoszeń z zakładów pracy. Po ogłoszeniu stanu wojennego w dniach 13-17 grudnia 1981 r., uczestniczyła w strajku okupacyjnym w WSK Świdnik, wchodziła w skład redakcji Biuletynu Strajkowego Regionalnego Komitetu Strajkowego Regionu Środkowo-Wschodniego. Po pacyfikacji strajku do 20 grudnia 1982 r. pozostawała w ukryciu i została pozbawiona pracy. Umowę rozwiązano (Zarządca Komisaryczny ds. Związków Zawodowych przy Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie) z dniem 31.03.1982 r. pod zarzutem samowolnego opuszczenia pracy. Mimo to podjęła działalność konspiracyjną w niezależnym ruchu wydawniczym. Była wraz z mężem założycielką drukarni Ścigana, w której drukowali m.in. podziemne pismo „Solidarność Nauczycielska”. Biuletyn Pracowników Oświaty i Wychowania Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ „Solidarność”, będące organem podziemnej Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” w Lublinie. Maria Binkiewicz wchodziła także w skład redakcji pisma Kontrapunkt. Pismo NSZZ „Solidarność” Szkół Wyższych w Lublinie, które także było drukowane w prowadzonej przez Binkiewiczów drukarni. Dzięki drukarni Ściganej ukazał się także Śpiewnik z wojny polsko-jaruzelskiej oraz drukowany był z klisz otrzymywanych z Warszawy Tygodnik Wojenny. W 1986 roku Maria Binkiewicz drukowała wraz z mężem serię znaczków poczty podziemnej zaprojektowanych przez Zbigniewa Strzałkowskiego z okazji poświęcenia Dzwonu Wolności w kościele NMP Matki Kościoła w Świdniku w dniu18 maja 1986 r. Z powodu swej działalności była inwigilowana, wzywana na rozmowy ostrzegawcze, zaś w jej domu przeprowadzano przeszukania.