Elżbieta Jolanta Doncbach

Elżbieta Jolanta Doncbach w marcu 1968 r. uczestniczyła w wiecu studenckim przed gmachem Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego. W 1969 r. wspólnie z kolegami wydawała pismo literackie „Prowokacje”. W latach 1975-1977 sygnowała petycje w sprawie uwolnienia braci Kowalczyków, przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji PRL oraz list studentów do Sejmu PRL w obronie represjonowanych robotników Radomia, Ursusa i Łodzi. Od 1977 r. kolportowała wydawnictwa niezależne, udostępniała mieszkanie na magazyn bezdebitów, współpracowała z Komitetem Obrony Robotników, Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR” i jego Biurem Interwencyjnym, współredagowała komunikaty do prasy podziemnej, uczestniczyła w spotkaniach Niezależnego Klubu Dyskusyjnego, dostarczała Amnesty International informacje o sytuacji w więzieniach PRL i stosowanych tam represjach, organizowała pomoc szykanowanym za udział w akcjach strajkowych, udostępniała mieszkanie na wykłady tzw. latającego uniwersytetu, Towarzystwa Kursów Naukowych i na posiedzenia redakcji „Biuletynu Łódzkiego”, współpracowała z Ośrodkiem Pomocy Uwięzionym, Internowanym i ich Rodzinom przy kościele oo. jezuitów w Łodzi. W latach 1977-1982 podlegała inwigilacji ze strony Służby Bezpieczeństwa. W 1978 r. podjęła pracę jako kurator Sądu Wojewódzkiego w Łodzi, została zwolniona i do 1991 r. pozostawała bez stałego zatrudnienia.