Sławomir Dzięgielewski

Pan Sławomir Dzięgielewski był pracownikiem Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni. 15 grudnia 1970 r. brał udział w wiecu pod siedzibą Komitetu Miejskiego PZPR w Gdyni. Rankiem 17 grudnia 1970 r. w okolicy przystanku kolejki podmiejskiej Gdynia-Stocznia był świadkiem śmierci stoczniowców, do których strzelało wojsko. Sławomir Dzięgielewski zatrzymywał przejeżdżające samochody i prosił kierowców, aby zawozili rannych do szpitala. Później razem z innymi robotnikami udał się do centrum Gdyni. Podczas pochodu niósł drzwi, na których leżały zwłoki zastrzelonego Zbigniewa Godlewskiego.  W okolicy Urzędu Miasta grupa, w której znajdował się Sławomir Dzięgielewski została otoczona przez milicję i ORMO. Protestujący zostali zatrzymani, zakuci w kajdanki i wciągnięci do środka gmachu urzędu. Sławomir Dzięgielewski był bity i kopany po całym ciele, obcięto mu włosy za pomocą tępego scyzoryka. W nocy został wypuszczony do domu. Oprawcy zastraszyli Dzięgielewskiego mówiąc mu, aby nikomu nie opowiadał, co go spotkało w gmachu Urzędu Miasta, bo w przeciwnym razie zostanie zwolniony z pracy i trafi do więzienia. W wyniku pobicia przez „nieznanych sprawców” Sławomir Dzięgielewski doznał zespołu stresu pourazowego oraz deformacji przedramion i stawów łokciowych. Po powrocie do zdrowia Sławomir Dzięgielewski zaangażował się w działalność opozycyjną. Zajmował się kolportażem nielegalnych ulotek i broszur. Kilkakrotnie został zatrzymany przez MO, przez okres dwóch miesięcy był objęty dozorem milicyjnym. Podziemna działalność Sławomira Dzięgielewskiego trwała do 1974 roku.