Andrzej Eugeniusz Słowik

W sierpniu 1980 r. stanął na czele Komitetu Strajkowego w Miejskim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym w Łodzi, we wrześniu rozpoczął działalność w strukturach NSZZ „Solidarność”. Był m.in. przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego Ziemi Łódzkiej (od września 1980 r.), przewodniczącym Zarządu Regionalnego (od maja 1981 r.), uczestnikiem prac Krajowej Komisji Porozumiewawczej i członkiem Tymczasowego Prezydium KKP, delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku, członkiem Komisji Krajowej, następnie członkiem Prezydium KK. W lipcu 1981 r. współorganizował tzw. marsz głodowy. 13.12.1981 r. w siedzibie ZR Ziemi Łódzkiej podjął akcję protestacyjną przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego, nawołując w odezwie sygnowanej wspólnie z Jerzym Kropiwnickim, do rozpoczęcia strajku generalnego. Po kilku godzinach został internowany, osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Łęczycy, następnie aresztowany i postawiony w stan oskarżenia. Sąd Wojewódzki w Łodzi wyrokiem z 30.12.1981 r. skazał go na 4,5 roku więzienia. W związku z rozprawą rewizyjną przed Sądem Najwyższym, który podwyższył karę do 6 lat pozbawienia wolności, znalazł się w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. Od maja 1983 r. karę odbywał w zakładach karnych w Potulicach i Barczewie, gdzie wraz z J. Kropiwnickim prowadził trwającą 57 dni głodówkę, ubiegając się o status więźnia politycznego. W lipcu 1984 r. został zwolniony na mocy amnestii, a po wyjściu na wolność miał problemy ze znalezieniem stałego zatrudnienia. Na przełomie 1985 i 1986 r. wyjechał nielegalnie za granicę, prowadził rozmowy z przedstawicielami międzynarodowych organizacji związkowych, przyczyniając się do afiliowania „Solidarności” do Międzynarodowej Konfederacji Wolnych Związków Zawodowych i Światowej Konfederacji Pracy. Do kraju powrócił w marcu 1986 r. i  kontynuował działalność opozycyjną w ramach tajnej struktury ZR Ziemi Łódzkiej. W 1988 r. objął przewodnictwo w Regionalnej Komisji „Solidarności” Ziemi Łódzkiej. Jednocześnie został jednym z inicjatorów i organizatorów wznowienia jawnej działalności Prezydium ZR Ziemi Łódzkiej (1986), powstania Grupy Roboczej KK domagającej się zwołania KK w składzie z 1981 r. (1987), a we wrześniu 1988 r. – reaktywowania Zarządu Regionalnego NSZZ „Solidarność” Ziemi Łódzkiej. Był uczestnikiem Porozumienia na Rzecz Przeprowadzenia Demokratycznych Wyborów w NSZZ „Solidarność” (1989). W latach 1981–1982 i 1984–1990 podlegał inwigilacji ze strony Służby Bezpieczeństwa.