Bogusław Władysław Wróblewski

Był związany z opozycją od lat 70-tych. Dostarczał do Lublina publikacje „Kultury” paryskiej, a jako przewodniczący Koła Młodych Pisarzy przy ZLP organizował spotkania z udziałem pisarzy z kręgów opozycyjnych, którzy publikowali w „Kulturze”. Z tego powodu był objęty obserwacją i kontrolą operacyjną. W 1980 roku Pan Bogusław Wróblewski powołał czasopismo „Akcent”, które stało się miejscem publikacji dla wielu autorów z emigracji i z grup opozycyjnych, a także miejscem publikacji materiałów o treści patriotycznej z racji różnych rocznic narodowych m.in. Powstania Warszawskiego. W okresie stanu wojennego redakcja „Akcentu” była także miejscem kolportażu wydawnictw niezależnych. Po powstaniu NSZZ „Solidarność” Bogusław Wróblewski zaangażował się w działalność związkową, zwłaszcza na terenie UMCS w Lublinie, gdzie był zatrudniony jako pracownik naukowy w Instytucie Filologii Polskiej.  Od 1980 roku brał także udział w pracach nielegalnego Komitetu Porozumiewawczego Środowisk Kulturotwórczych. W czerwcu 1982 roku był sygnatariuszem petycji literatów lubelskich do wojewody przeciwko działaniom SB i ZOMO  po demonstracji w dniu 3 maja 1982 roku. W dniu 11.11.1982 roku uczestniczył w manifestacji patriotycznej na Placu Litewskim w Lublinie. Za powyższe został zatrzymany na 48 godzin i skazany przez Kolegium Karno-Administracyjne na karę grzywny w wysokości 20 tys. zł. W 1989 roku , jako redaktor naczelny kwartalnika „Akcent” został wybrany delegatem na zjazd Związku Literatów Polskich, jako aktywny członek „Solidarności” kandydował także w wyborach do sejmu. Formą represji wobec Bogusława Wróblewskiego było również zastrzeżenie mu wyjazdów zagranicznych na 2 lata w 1978 roku.