Andrzej Paprzyca-Iwicki

W trakcie studiów na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego był aktywnym uczestnikiem protestów studenckich w marcu 1968 r. w Warszawie. Wziął również udział w przygotowywaniu wiecu, który miał odbyć się 22 kwietnia 1968 r. przed budynkiem Politechniki Warszawskiej. W dniach 18-19 kwietnia sporządził i przekazał do kolportażu około 500 sztuk ulotek zawiadamiających o miejscu i terminie demonstracji, a także opracował tekst przemowy, która miała być wówczas wygłoszona.
Został zatrzymany w dniu planowanego wiecu, a 24 kwietnia 1968 r., postanowieniem Prokuratury Wojewódzkiej dla m.st. Warszawy, tymczasowo aresztowany. Od 22 maja 1968 r. był osadzony w Centralnym Więzieniu w Warszawie. 25 czerwca 1968 r. przeniesiono go do Więzienia Śledczego-Specjalnego w Grodzisku Mazowieckim, gdzie był poddany obserwacji medycznej. 30 lipca 1968 r. został ponownie skierowany do Więzienia na ul. Rakowieckiej w Warszawie. 1 sierpnia 1968 r. Prokuratura Wojewódzka dla m.st. Warszawy wydała postanowienie o uchyleniu środka zapobiegawczego i nakaz zwolnienia. Postępowanie karne w sprawie umorzono 5 sierpnia 1968 r. z uwagi na brak znamion przestępstwa w zarzucanych czynach, jednocześnie skierowano wniosek do Kolegium Karno-Administracyjnego, które ukarało go grzywną.
29 kwietnia 1968 r. Rektor UW zawiesił go w prawach studenta. Jesienią 1968 r. starał się o przywrócenie na UW, jednak w związku z odmowami rozpoczął zaoczne studia teologiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie studiował do grudnia 1968 r. Następnie od stycznia 1969 r. powrócił na UW, jednak w lutym 1970 r. został ponownie skreślony z listy studentów. Po odwołaniu w marcu 1971 r. uzyskał pozwolenie na podjęcie studiów prawniczych ale wyłącznie na uczelniach pozawarszawskich. W kwietniu 1971 r. został przyjęty na III rok prawa na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, które ukończył w 1972 r.
W lipcu 1969 r. Służba Bezpieczeństwa dokonała przeszukania jego mieszkania w trakcie którego zarekwirowano szereg pism, notatek i rękopisów. 27 września Prokuratura Rejonowa dla m.st. Warszawy wszczęła przeciwko niemu postępowanie karne. Śledztwo to zostało umorzone postanowieniem z 23 grudnia 1969 r. wobec znikomego niebezpieczeństwa społecznego czynów. 
31 maja 1972 r. dokonano przeszukania jego mieszkania w Ursusie, co uzasadniono podejrzeniem zbierania i kolportowania nielegalnych pism, w trakcie którego odnaleziono dwa numery paryskiej „Kultury”. Został zatrzymany i przewieziony do siedziby KSMO w Warszawie oraz przesłuchany. Przeszukanie i zatrzymanie na 48 godzin miały charakter prewencyjny na okoliczność wizyty prezydenta USA w Polsce. Do czerwca 1972 r. w jego mieszkaniu stosowano podsłuch telefoniczny. 30 lipca 1973 r. został zatrzymany na lotnisku w Poznaniu i nie wpuszczony na lot do Warszawy z uwagi na wydane przez SB zastrzeżenie możliwości podróżowania drogą lotniczą. 
W 1978 r. udał się na emigrację do RFN, gdzie w latach 1979-1981 współpracował z RWE.