Łucja Janina Plaugo

Łucja Janina Plaugo działalność opozycyjną rozpoczęła będąc uczennicą szkoły średniej. Za udział w wiecu 17.12. 1970 r. została karnie przeniesiona do innego szczecińskiego Liceum Ogólnokształcącego. Od 1972 r była zatrudniona kolejno w Kombinacie Budownictwa Ogólnego w Szczecinie, w Przedsiębiorstwie Handlowo-Technicznym Sprzętu Pożarniczego i Ochronnego oraz w Szczecińskiej Centrali Materiałów Budowlanych.
W sierpniu 1980 r. była uczestnikiem strajku w Szczecińskiej Centrali Materiałów Budowlanych, gdzie została wybrana na przewodniczącą Komitetu Strajkowego oraz delegatką do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego i członkiem Prezydium MKS. Zajmowała się m.in. rejestrowaniem kolejnych przedsiębiorstw zgłaszających akces do MKS oraz przyjmowaniem ich postulatów strajkowych. Od września 1980 r. należała do Międzyzakładowej Komisji Robotniczej „S”. Pełniła funkcję kierowniczki sekretariatu przewodniczącego MKR Mariana Jurczyka. W czerwcu i lipcu 1981 r. była delegatem na I Walne Zebranie Delegatów „S” Regionu Pomorze Zachodnie, weszła w skład Zarządu Regionu. Była przedstawicielką ZR w wojewódzkiej komisji ds. realizacji porozumień sierpniowych. We wrześniu i październiku 1981 r. uczestniczyła w I Krajowym Zjeździe Delegatów „S” w Gdańsku-Oliwie. Po wprowadzeniu stanu wojennego zwolniono ją z pracy. 
Przez cały okres stanu wojennego i po, do 1989 r. poprzez kontakt z osobami z Solidarności zajmowała się kolportażem ulotek, podziemnych wydawnictw, organizowaniem żywności i pomocy materialnej dla rodzin osób internowanych i uwięzionych, oraz przewożeniem i organizowaniem miejsc dla ukrywających się osób. Z powodu prowadzonej działalności opozycyjnej i aktywności kolportażowej w podziemnym ruchu wydawniczym do 1989 r. była systematycznie inwigilowana przez Służbę Bezpieczeństwa, wielokrotnie zatrzymywana, przesłuchiwana i zastraszana.