Jerzy Vrba

Brał udział w strajku na kolei w lipcu 1980 roku. 18.08.1980 r. w wyborach, będących realizacją jednego z postulatów strajkujących, do Rady Zakładowej przy Lokomotywowni PKP Lublin, w ramach Związku Zawodowego Pracowników Kolejowych, został wybrany członkiem w/w Rady. Od powstania NSZZ „Solidarność” w PKP w Lublinie Jerzy Vrba był jej oddanym działaczem. Był członkiem Komitetu Założycielskiego tego związku, a następnie został wybrany w skład Komisji Oddziałowej NSZZ „Solidarność” Lokomotywowni PKP Lublin. Po wprowadzeniu stanu wojennego, mimo przeprowadzenia z nim w dniu 6.01.1982 r. rozmowy ostrzegawczej w ramach akcji „Klon”, nie zaprzestał działalności w niezależnym ruchu związkowym. Współorganizował i aktywnie uczestniczył w zebraniach konspiracyjnych w Lokomotywowni. Za udział w manifestacji w dniu 3 maja 1982 roku został zatrzymany i ukarany przez Kolegium ds. Wykroczeń. W 1982 roku także założył grupę Honorowych Dawców Krwi złożoną z działaczy "Solidarności", która w opinii SB była wykorzystywana do akcji upamiętniających powstanie „Solidarności”, a także dyskusji na temat reform gospodarczych i decyzji rządowych z nimi związanych. Brał udział w akcjach ulotkowych i innych bojkotujących tworzenie reżimowych związków zawodowych. W skutek powyższego w 1983 roku odmówiono mu wydania paszportu. W 1983 r. zaangażował się także w kolportaż Biuletynu Informacyjnego „Solidarność’ Kolejarzy. Jako aktywny działacz „Solidarności” negował uchwały organizacji partyjnych, bojkotował wybory w 1985 roku, uroczystości i rocznice państwowe, uwypuklając uroczystości związane z „Solidarnością”. Jerzy Vrba czynnie zaangażował się także w działalności Krajowego Duszpasterstwa Kolejarzy. Duszpasterstwo Kolejarzy było w latach 1983-1989 miejscem spotkań kręgów opozycyjnych, organizowane tam były uroczystości patriotyczno-religijne i rocznicowe np. kolejne rocznice lipca pod pomnikiem-krzyżem na terenie Lokomotywowni Lublin, pielgrzymki kolejarzy na Jasną Górę, 25 listopada w święto patronki kolejarzy Św. Katarzyny. Z powodu aktywnej działalności w strukturach podziemnych „Solidarności” i Krajowego Duszpasterstwa Kolejarzy przeprowadzono z nim rozmowę profilaktyczno-ostrzegawczą w 1985 roku, a w 1986 roku w ramach działań dyscyplinująco-wychowawczych w zakładzie pracy – Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Lublinie - Węźle PKP Lublin obniżono mu podwyżkę płac. Był inwigilowany i objęty kontrolą operacyjną do 1989 roku.