Benedykt Jan Czuma

W 1965 r. współtworzył tajną organizację niepodległościową „Ruch”, w ramach której m.in. należał do nieformalnego zespołu kierującego, przewodził środowisku łódzkiemu, uczestniczył w zjazdach oraz przygotowaniach do podpalenia Muzeum Lenina w Poroninie. 20.06.1970 r. został aresztowany i osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. Wyrokiem z 23.10.1971 r. Sąd Wojewódzki dla m. st. Warszawy skazał go na karę 6 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w Zakładzie Karnym w Strzelcach Opolskich do chwili zwolnienia na mocy amnestii we wrześniu 1974 r. Ponownie zaangażował się w działalność opozycyjną w 1977 r., przystępując do Nurtu Niepodległościowego oraz Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela.  W latach 1977–1981 w ramach ROPCiO był m.in. członkiem Rady Sygnatariuszy, zajmował się drukiem i kolportażem wydawnictw niezależnych, w swoim mieszkaniu w Łodzi organizował spotkania Klubu Swobodnej Dyskusji i prowadził Punkt Konsultacyjno-Informacyjny. Wielokrotnie zatrzymywany na 48 godzin i poddawany rewizjom. Od września 1980 r. należał do NSZZ „Solidarność”, którego struktury współtworzył w miejscu pracy – Zakładzie Doświadczalnym Techniki Medycznej w Łodzi, gdzie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu Założycielskiego, a następnie Komisji Zakładowej. Był jednym z doradców Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego, a w maju 1981 r. wszedł w skład Zarządu Regionalnego NSZZ „Solidarność” Ziemi Łódzkiej, uczestniczył jako delegat w I Krajowym Zjeździe Delegatów w Gdańsku. 13.12.1981 r. został internowany, do 8.07.1982 r. przebywał w ośrodkach odosobnienia w Łęczycy i Łowiczu. Po wyjściu na wolność przewodniczył tajnej Komisji Zakładowej „Solidarności” w ZDTM. W drugiej połowie lat 80. współpracował z jawnym Prezydium Zarządu Regionalnego Ziemi Łódzkiej. W latach 1970–1988 podlegał inwigilacji ze strony Służby Bezpieczeństwa.