Teodozja Smalec

Była zaangażowana, wraz z mężem Marianem, w działalność opozycyjną,  wspierała go i razem z nim była represjonowana. W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. usiłując zapobiec aresztowaniu męża Mariana Smalca, działacza i pracownika Biura Interwencji Zarządu Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ „Solidarność” została dotkliwie pobita przez funkcjonariuszy uczestniczących w akcji internowania w Świdniku. Na pogotowiu w Świdniku w dniu 13.12.1981 r. potwierdzono urazowe złamanie blaszki granicznej dolnej kręgu L1 – kręgosłupa na skutek pobicia. W trakcie długotrwałego dalszego leczenia w Poradni Ortopedyczno-Traumatologicznej Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Lublinie stwierdzono kompresyjne złamanie trzonu L1 kręgosłupa, zaś Komisja Lekarska do spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia orzekła w dniu 15.09.1982 r. , że stwierdzone schorzenia w znacznym stopniu upośledzają sprawność ustroju i kwalifikują badaną do drugiej grupy inwalidzkiej. Formą represji jakiej Pani Teodozja Smalec doznawała  w czasie internowania męża było także utrudnianie jej kontaktu z mężem poprzez rekwirowanie i perlustrację korespondencji. Ciężki uszczerbek na zdrowiu na skutek pobicia i inne szykany, których doświadczała rodzina spowodowały, że zdecydowała się na wyjazd emigracyjny z Polski . W dn. 7.02.1983 r. wyjechała na stałe do Australii.