Janusz Krupski

Uczestniczył w opozycji niepodległościowej od 1970 roku. W czasie studiów na KUL w Lublinie aktywnie działał w duszpasterstwie akademickim u Dominikanów. Współtworzył Koło Naukowe Historyków Studentów, które aktywizowało i budziło świadomość polityczną społeczności akademickiej. 17.03.1973 r. - jako prezes Koła aktywnie przeciwstawił się powołaniu na KUL-u Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. Jako aktywny uczestnik Duszpasterstwa Akademickiego prowadzonego przez ojca Ludwika Wiśniewskiego, zaangażowany w produkcję i kolportaż ulotek i literatury bezdebitowej był inwigilowany, a w jego mieszkaniu wielokrotnie przeprowadzono przeszukania w poszukiwaniu nielegalnych wydawnictw. Od 1976 r. był aktywnym członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej. W latach 1976-1977 zbierał podpisy pod apelem o powołanie sejmowej komisji do zbadania okoliczności wydarzeń w Radomiu i Ursusie w czerwcu 1976 r. Współtworzył  Nieocenzurowaną Oficynę Wydawniczą, gdzie był drukowany „Biuletyn Informacyjny” Komitetu Obrony Robotników i 2 pierwsze nr pisma literackiego „Zapis”. W 1977 r. był głównym twórcą niezależnego pisma młodych katolików „Spotkania”. Był jednocześnie  redaktorem, drukarzem, kolporterem  oraz animatorem działań środowiska „Spotkań”. W 1978 r. zainicjował serię wydawniczą „Biblioteka Spotkań”. 23.08.1979 r. był sygnatariuszem apelu Komitetu Porozumienia na Rzecz Samostanowienia Narodu o wolne wybory. W dniach 25-30.08.1980 r. uczestniczył w głodówce w kościele w Stalowej Woli w solidarności ze strajkującymi na Wybrzeżu. W latach 1980-1981 był koordynatorem Sekcji Historycznej przy Międzyzakładowym Komitecie Założycielskim, następnie Zarządzie Regionu NSZZ „Solidarność” w Gdańsku, gdzie zajmował się m.in. dokumentowaniem wydarzeń grudniowych 1970 roku. Współpracował także z redakcją pisma Zarządu Regionu Środkowo-Wschodniego „Miesiące”. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się. 21.10.1982 r. został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Lublinie, zwolniony 7.12.1982 r. Po zwolnieniu z internowania kontynuował działalność w niezależnym ruchu wydawniczym do 1989 r. 21 stycznia 1983 r. został porwany w Warszawie przez 3 funkcjonariuszy Samodzielnej Grupy „D” Departamentu IV MSW, wywieziony do Puszczy Kampinoskiej i oblany żrącą substancją, w wyniku czego uległ silnemu poparzeniu.  Z powodu swojej działalności Pan Janusz Krupski był inwigilowany i kontrolowany przez SB. Formą represji wobec Pana Janusza Krupskiego były także zastrzeżenia wyjazdów zagranicznych w 1974 r., 1977 r. i 1982 r.  na 2 lata i odmowa wydania paszportu na pielgrzymkę do Włoch w 1985 r.