Edward Tomczyk

Był aktywnym członkiem NSZZ „Solidarność” przy Hucie Stalowa Wola. Po ogłoszeniu stanu wojennego uczestniczył w strajku protestacyjnym w HSW, w którym wzięło udział ok. dwa i pół tysiąca pracowników. W dniu 16.12.1981 r. został zatrzymany i internowany. Osadzony został w Ośrodku Odosobnienia w Rzeszowie-Załężu. Internowanie uchylono mu na podstawie decyzji nr 27 Komendanta Wojewódzkiego MO w Tarnobrzegu z 24.12.1981 r. Po zwolnieniu z internowania włączył się w działalność podziemnych struktur „Solidarności” w Stalowej Woli. Z powodu tej działalności w okresie od 5 listopada 1982 r. do 3 lutego 1983 r. został internowany i represjonowany w specjalnym obozie wojskowym w Czerwonym Borze. Poddawany był nękającym przesłuchaniom prowadzonym przez oficerów WSW i funkcjonariuszy SB. Edward Tomczyk i pozostali internowani - represjonowani za działalność związkową zakwaterowani byli w 20 barakach, zbudowanych z trzech połączonych wagonów towarowych każdy, odizolowanych od pozostałej części jednostki wojskowej. Warunki zamieszkania były wybitnie represyjne (piętrowe prycze metalowe po 50 w każdym baraku, znikome, całkowicie niewystarczające na warunki zimowe ogrzewanie, pozbawienie kontaktów ze światem zewnętrznym). Podobny charakter miała wykonywana, przez osadzonych w obozie rezerwistów, praca przy budowie drogi na poligonie w warunkach surowej zimy bez odpowiedniego sprzętu. Po zwolnieniu z przymusowych ćwiczeń wojskowych w Czerwonym Borze Edward Tomczyk kontynuował działalność opozycyjną, utrzymywał kontakty z innymi działaczami „Solidarności” i w latach 1983-1986  zajmował się kolportażem nielegalnych biuletynów. Z tego powodu był inwigilowany i objęty kontrolą operacyjną. Jako osoba internowana i represjonowana Pan Edward Tomczyk w sierpniu 1986 roku zdecydował się na wyjazd emigracyjny do USA.