Wojciech Franciszek Chudy

Filozof, etyk i pedagog, pracownik naukowy KUL, mimo przykucia do wózka inwalidzkiego, był działaczem opozycji antykomunistycznej w PRL od lat 70-tych. Był członkiem lubelskiego środowiska młodych katolików "Spotkania". W jego lubelskim mieszkaniu mieściła się przez pewien czas redakcja podziemnego pisma "Spotkania". Po utworzeniu we wrześniu 1980 roku na KUL NSZZ „Solidarność” zaangażował się w działalność Uczelnianej Komisji Zakładowej. Włączył się także do działań na szczeblu regionalnym. Był etatowym pracownikiem Zarządu Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ „Solidarność” jako sekretarz redakcji i zastępca redaktora naczelnego opozycyjnego pisma "Miesiące" oraz autor publikowanych tam tekstów. Od 1981 roku poprowadził cykl wykładów z filozofii w ramach Wszechnicy Związkowej. Po wprowadzeniu stanu wojennego kontynuował działalność w konspiracyjnych strukturach „Solidarności”. Nadal też współpracował ze „Spotkaniami”. W 1986 roku w ramach Biblioteki „Spotkań” opublikował książkę „Filozofia wieczysta w czas przełomu. Gdańskie wykłady z filozofii klasycznej z 1981 roku”. Od 1986 roku współredagował pismo „Solidarności” „Gazeta” i był także autorem zamieszczanych tam tekstów, które podpisywał pseudonimami: Adalbert Resz lub Wat. Utrzymywał także kontakty ze środowiskiem „Solidarności Walczącej”. Przed wizytą papieża Jana Pawła na KUL w czerwcu 1987 roku opracował, wraz z Anną Truskolaską, memorandum dla papieża z informacją o prześladowaniach działaczy „Solidarności”. W 1988 r. Pan Wojciech Chudy podjął aktywne działania zmierzające do wznowienia legalnej działalności NSZZ „Solidarność” Pracowników KUL. Z powodu swej działalności Pan Wojciech Chudy był inwigilowany i kontrolowany przez SB.