Krzysztof Marian Arcikiewicz

Pracownik Zakładów Elektrotechniki Motoryzacyjnej „ZELMOT” w Warszawie, zaangażowany w działalność NSZZ „Solidarność”, w związku z planowanym na 10 listopada 1982 r. przez podziemie „Solidarności” strajkiem powszechnym został jako „aktywista” wytypowany przez Wydz. V SB KSMO, w ścisłej współpracy z WSW i WKU, do odbycia w okresie od 5.11.1982 r. do 3.02.1983 r. trzymiesięcznych ćwiczeń wojskowych. Przebywał w ramach tzw. inteligentnej formy internowania, w specjalnym obozie wojskowym w Czerwonym Borze, powołanym w ramach akcji „Jesień 82”, w celu umieszczania tam działaczy NSZZ „Solidarność” uznanych za „szczególnie niebezpiecznych” w czasie wprowadzania delegalizującej „Solidarność” ustawy o związkach zawodowych. Krzysztof Arcikiewicz i pozostali internowani - represjonowani za działalność związkową zakwaterowani byli w 20 barakach, zbudowanych z trzech połączonych wagonów towarowych każdy, odizolowanych od pozostałej części jednostki wojskowej. Warunki zamieszkania były wybitnie represyjne (piętrowe prycze metalowe po 50 w każdym baraku, znikome, całkowicie niewystarczające na warunki zimowe ogrzewanie, pozbawienie kontaktów ze światem zewnętrznym). Podobny charakter miała wykonywana, przez osadzonych w obozie rezerwistów, praca przy budowie drogi na poligonie w warunkach surowej zimy bez odpowiedniego sprzętu.