Jan Rulewski
ur. w 1944 roku
w m. Bydgoszcz
Odznaczenie KWiS zostało nadane postanowieniem Prezydenta RP nr
34/2015
Biogram
Jan Rulewski był jednym z najaktywniejszych działaczy opozycji demokratycznej w PRL. Swój negatywny stosunek do władz państwowych ujawnił już w okresie studiów. Będąc studentem Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie świadomie nie wziął udziału w wyborach do rad narodowych i Sejmu PRL, za co był szykanowany przez przełożonych i w 1965 r. usunięty z Uczelni, a następnie karnie przeniesiony do Jednostki Wojskowej w Sanoku. Po okresie ukrywania się i nieudanej próbie ucieczki do Francji Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie wyrokiem z dnia 21.04.1966 r. skazał go na łączną karę 5 lat pozbawienia wolności. W sierpniu 1969 r., po zastosowaniu amnestii opuścił więzienie w Strzelcach Opolskich. W 1970 r. rozpoczął pracę w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Pojazdów Jednośladowych przy Zakładzie Rowerowym „Predom-Romet” w Bydgoszczy, gdzie do 1980 r. był przewodniczącym Rady Zakładowej. Od września 1980 r. kierował Międzyzakładowym Komitetem Założycielskim NSZZ „Solidarność” oraz był członkiem Krajowej Komisji Porozumiewawczej w Gdańsku. Był uczestnikiem tzw. „wydarzeń bydgoskich” w dniu 19.03.1981 r., kiedy to podczas obrad Wojewódzkiej Rady Narodowej, członkowie bydgoskiej „Solidarności” chcieli przedstawić stanowisko związku w kwestiach związanych w sytuacją rolnictwa i sytuacją społeczno-prawną rolników indywidualnych. Doszło wówczas do pobicia Jana Rulewskiego i innych. W lipcu 1981 r. był delegatem na I WZD Regionu Bydgoskiego oraz przewodniczącym Zarządu Regionu, a w sierpniu 1981 r. przewodniczącym Komisji do spraw żywności z ramienia KKP. W okresie od 13.12.1981 r. do 22.12.1982 r. internowany w Ośrodkach Odosobnienia w Strzebielinku i Warszawie-Białołęce. W dniu zwolnienia z internowania został ponownie aresztowany na mocy Postanowienia Naczelnej Prokuratury Wojskowej w Warszawie jako oskarżony o branie udziału wraz z innymi członkami Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w działalności antypaństwowej. Osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. Zwolniony z aresztu w dniu 10.08.1984 r. na podstawie ustawy o amnestii. Po powrocie do pracy w Zakładach Rowerowych „Romet” w Kowalewie Wielkopolskim nie zaniechał działalności opozycyjnej. W czerwcu 1985 r. zorganizował strajk pracowników „Rometu” za co został zwolniony z pracy. W latach 1987-1988 był jednym z organizatorów wieców „solidarnościowych” przed bazyliką św. Wincentego à Paulo w Bydgoszczy oraz członkiem Rady Organizacyjnej Regionu Bydgoskiego. W grudniu 1989 r. ponownie został delegatem na WZD Regionu Bydgoskiego i przewodniczącym Zarządu Regionu. Przez cały okres prowadzonej działalności opozycyjnej inwigilowany, wielokrotnie zatrzymywany, poddawany rewizjom i szykanom przez cywilne i wojskowe organy bezpieczeństwa państwa.
Biogram opracowano na podstawie:
- materiałów archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej