Tadeusz Majchrzak

Brał czynny udział w strajku na kolei w lipcu 1980 roku. Od początku powstania NSZZ „Solidarność” w PKP w Lublinie był jej oddanym działaczem. Był wiceprzewodniczącym Komisji Oddziałowej Lokomotywowni, a 28.01.1981 r. został wybrany w skład Komisji Węzłowej PKP Lublin. Po wprowadzeniu stanu wojennego nie zaprzestał działalności w niezależnym ruchu związkowym. 14.12.1981 r. wyniósł z pomieszczeń związkowych i zabezpieczył dwa sztandary „Solidarności” i dokumentację związku. Współorganizował i aktywnie uczestniczył w zebraniach konspiracyjnych w Lokomotywowni. Był również przedstawicielem lubelskiego środowiska kolejarskiego podczas sesji Tymczasowego Komitetu Założycielskiego podziemnej „Solidarności” w dniu 23.05.1982 roku we Wrocławiu. 12.03.1982 r. dokonano przeszukania mieszkania Tadeusza Majchrzaka celem odnalezienia wydawnictw bezdebitowych. 21.06.1982 r. ponownie przeprowadzono u Tadeusza Majchrzaka przeszukanie i osadzono go na 48 godzin w areszcie. Przed zwolnieniem przeprowadzono z nim rozmowę ostrzegawczą. Kolejną rozmowę ostrzegawczą przeprowadzono z nim w listopadzie 1985 roku. Tadeusz Majchrzak czynnie zaangażował się także w działalności Krajowego Duszpasterstwa Kolejarzy. Duszpasterstwo Kolejarzy było miejscem spotkań kręgów opozycyjnych, organizowane tam były uroczystości patriotyczno-religijne i rocznicowe np. rocznice lipca pod pomnikiem-krzyżem na terenie Lokomotywowni Lublin, pielgrzymki kolejarzy na Jasną Górę, 25 listopada w święto patronki kolejarzy Św. Katarzyny. Z powodu aktywnej działalności w podziemnych strukturach „Solidarności” i Krajowym Duszpasterstwie Kolejarzy był inwigilowany i objęty kontrolą operacyjną do 1989 roku. Formą represji było także zastrzeżenie wyjazdów zagranicznych w 1982 roku, anulowane w 1986 r. W 1989 roku Tadeusz Majchrzak podjął działania na rzecz relegalizacji „Solidarności”. Wszedł w skład, wyłonionej 19.01.1989 r., na zebraniu przedstawicieli załóg Węzła PKP Lublin, Komisji Zakładowej Węzła PKP Lublin.