Andrzej Smirnow

Był wykładowcą na Politechnice Warszawskiej. W latach 1980-1989 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” PW. 
Ściśle współpracował z podziemnymi strukturami Niezależnego Zrzeszenia Studentów i Samorządem Studenckim na tej uczelni. Jako przedstawiciel NSZZ „Solidarność” uczestniczył w konspiracyjnych spotkaniach NZS PW odbywających się w kościele Najświętszego Zbawiciela przy Placu Zbawiciela w Warszawie, podczas których przekazywano prasę NZS w celu kolportażu wśród działaczy „Solidarności”, m.in. „Bratnia Pomoc”, „WAGA”, „Informator”.
W ramach współpracy z NZS zajmował się m.in. obroną praw studentów, przeciwstawiał się bezprawnym zwolnieniom pracowników naukowych i dydaktycznych, pomagał studentom i pracownikom prześladowanym przez Służbę Bezpieczeństwa w uzyskaniu pomocy prawnej z biura interwencji prowadzonego przez Zbigniewa Romaszewskiego.
Ponadto był przewodniczącym Tymczasowej Komisji Uczelnianej PW, a także Ogólnopolskiej Komisji Pracowników Nauki (obecnie Krajowa Sekcja Nauki). W roku akademickim 1988/1989 pełnił rolę Senatora Politechniki Warszawskiej jako przedstawiciel młodszej kadry naukowej.