Władysław Antoni Terlecki

W lutym 1969 r. jako student V roku Instytutu Muzykologii Historycznej UW,  został zatrzymany w związku z podejrzeniem druku i kolportażu ulotek. W trakcie rewizji w miejscu jego zamieszkania odnaleziono niewielką ilość druków dotyczących protestów studenckich w marcu 1968 r., a także ustalono, że prowadził przygotowania do opracowania ulotek upamiętniających członków Szarych Szeregów i uczestników Akcji pod Arsenałem (w formie nekrologów). Podobne działania przeprowadzał na terenie warszawskich kościołów w latach poprzedzających zatrzymanie, od 1964 r. Prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne umorzono 15 maja 1969 r. postanowieniem Podprokuratora Prokuratury Wojewódzkiej dla m.st. Warszawy z uwagi na znikome niebezpieczeństwo społeczne czynu. 
Od lat 70. prowadził bardzo aktywną działalność społeczną, m.in. był organizatorem Obozów Pamięci w Oświęcimiu, których celem było przekazywanie młodzieży wiedzy o funkcjonowaniu KL Auschwitz.
W 1980 r. zaangażował się w działalność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Filharmonii Narodowej w Warszawie, gdzie do wprowadzenia stanu wojennego pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji Zakładowej. Wiosną 1981 r. brał udział w zbieraniu podpisów pod listem z apelem o uwolnienie więźniów politycznych. W Filharmonii, m.in. z jego inicjatywy, organizowano koncerty patriotyczne z okazji rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja oraz rocznicy protestów poznańskich z 1956 r. Pod koniec 1981 r. był jednym z sygnatariuszy „Deklaracji celów Klubów Służby Niepodległości” Wojciecha Ziembińskiego.
Po wprowadzeniu stanu wojennego kontynuował działalność w podziemnych strukturach „Solidarności” w Filharmonii Narodowej, w jego biurze przepisywano różnego rodzaju ulotki i komunikaty zaś w mieszkaniu prywatnym odbywały się zebrania działaczy. Mieszkanie to stanowiło również punkt kontaktowy i miejsce noclegów dla działaczy podziemia przyjeżdżających do Warszawy z innych regionów. Od 1982 był zaangażowany w działalność wydawniczą i kolportażową pisma „Solidarność Narodu”, do którego okazjonalnie pisał artykuły.