Irena Bogusz

Irena Gontar rozpoczęła działalność opozycyjną w 1980 r. w strukturach NSZZ „Solidarność”. Była członkiem Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Białostockim Przedsiębiorstwie Budowlanym Przemysłu Lekkiego w Białymstoku. Została delegatem na I Walny Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Białystok w czerwcu 1981 r. Weszła wówczas w skład komisji, której zadaniem było przygotowanie programu działalności związkowej. Po delegalizacji „Solidarności” angażowała się w różne formy oporu wobec systemu komunistycznego, m.in. brała udział w kolportażu nielegalnych wydawnictw sygnowanych przez NSZZ „Solidarność”, pomagała w ukrywaniu się osobom poszukiwanym przez organy ścigania.
17 września 1982 r. została aresztowana. Oskarżono ją o kontunuowanie działalności w NSZZ „Solidarność” po 13 grudnia 1981 r., kolportaż nielegalnych wydawnictw oraz ukrywanie poszukiwanego przez organy ścigania Adama Czepli i pośredniczenie w udzieleniu mu pomocy materialnej. Sprawa karna została zakończona umorzeniem  4 sierpnia 1983 r. na mocy ustawy o amnestii z 21 lipca 1983 r. Irena Gontar odzyskała wolność 24 lutego 1983 r. 
Powróciła do pracy w Białostockim Przedsiębiorstwie Budowlanym Przemysłu Lekkiego w Białymstoku, ale została zatrudniona na innym stanowisku. 
Po wniesieniu rewizji nadzwyczajnej przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego od postanowienia Sądu WOW z 4 sierpnia 1983 r. Sąd Najwyższy – Izba Karna postanowieniem z 18 stycznia 1994 r. uchylił zaskarżone postanowienie i umorzył postępowanie karne w stosunku do Ireny Gontar uznając, że „czyn nie zawierał ustawowych znamion czynu zabronionego”.