Kazimierz Michalski ks.

W 1922 r. przyjął święcenia kapłańskie. W czasie II wojny światowej brał udział jako kapelan wojskowy w walkach nad Bzurą. Od 1940 r. przez 5 lat był więźniem obozu koncentracyjnego Dachau. W 1945 r. został proboszczem parafii pw. św. Jadwigi w Zielonej Górze, a następnie dziekanem zielonogórskim na obszarze od dawnej granicy polsko-niemieckiej po obecną. Ks. Kazimierz Michalski jawnie krytykował ustrój PRL i walczył z działaniami władz dążącymi do laicyzacji lokalnej społeczności. W związku z prowadzoną działalnością był inwigilowany przez organy bezpieczeństwa państwa, a w 1953 r. został odwołany z pełnionej funkcji i wydalony do Poznania. Do parafii zielonogórskiej powrócił dopiero w październiku 1956 r. Kiedy w 1960 r. postanowieniem Komisji Lokalowej w Zielonej Górze Parafialny Dom Katolicki został przekazany do dyspozycji Miejskiej Rady Narodowej, ks. Kazimierz Michalski kategorycznie przeciwstawił się decyzji władz. Ze względu na ostentacyjne ignorowanie ich decyzji, władze postanowiły dokonać eksmisji, która została zaplanowana na 30 maja 1960 r. Doszło wówczas do wystąpienia wiernych, którzy zaprotestowali przeciw odebraniu Domu Katolickiego Kościołowi. W walkach z Milicją Obywatelską wzięło udział kilka tysięcy mieszkańców miasta. Ks. Kazimierz Michalski został uznany przez władze za inicjatora tych wydarzeń. W styczniu 1961 r. otrzymał od nich nakaz opuszczenia Zielonej Góry.