Michał Janiszewski

W 1980 r. był pracownikiem Zakładu Eksploatacji Dźwigni w Przedsiębiorstwa Gospodarki Maszyn Budowlanych w Warszawie od 1980 r., gdzie zaangażował się w działalność opozycyjną w strukturach Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, m.in. został wybrany członkiem składu Komisji Zakładowej. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. kontynuował działalność związkową m.in. rozpowszechniając w miejscu pracy, na trenie Warszawy, Radomia i Grójca wydawnictwa sygnowane przez NSZZ „Solidarność”, w tym pismo pt. „Przetrwanie” - zawierające krytyczne opinie na temat panującego ustroju. W wyniku przeszukania przeprowadzonego w jego mieszkaniu 22 lutego 1982 r. został zatrzymany, a 24 lutego 1982 r. przekazany do dyspozycji Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Kielcach, która zastosowała wobec niego areszt tymczasowy. Został skazany 29 marca 1982 r. wyrokiem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego z siedzibą w Kielcach na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności za prowadzenie nielegalnej działalności, w tym kolportaż pism wydawanych przez podziemne struktury związkowe. W wyniku częściowej rewizji wyroku Sądu Najwyższego – Izby Wojskowej 10 maja 1983 r. karę pozbawienia wolności zawieszono na 3 lata oraz wymierzono karę 5 000 zł grzywny. 11 maja 1982 r. wydano zarządzenie zwolnienia go z Aresztu Śledczego w Kielcach, a postanowieniem 3 listopada 1983 r. kara została darowana na mocy ustawy z 21 lipca 1983 r. o amnestii.
Działalność opozycyjną kontynuował również w latach następnych. W ramach podziemnych struktur NSZZ „Solidarność”: redagował, drukował i kolportował nielegalne wydawnictwa m.in. pisma: „Niepodległość” i „Unia”. 10 października 1985 r. w mieszkaniu, w którym przebywał przeprowadzono kolejną rewizję. Zarekwirowano wówczas m.in. niezarejestrowany powielacz białkowy, matryce, farbę drukarską, 6 000 egzemplarzy wydawnictw („Unia”, „Robotnik”, „Solidarność”) oraz pieczątki NSZZ „Solidarność”. W związku z tym faktem, na mocy postanowienia Prokuratury Wojskowej w Warszawie 12 października 1985 r. został osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa‐Mokotów, 19 czerwca 1986 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Wydz. IV Karny nieprawomocnym wyrokiem skazał go na karę dwóch lat pozbawienia wolności. Areszt tymczasowy uchylono 5 sierpnia 1986 r. w wyniku zastosowania przepisów o amnestii.