Janusz Andrzej Drob

Uczestniczył w opozycji niepodległościowej od lat siedemdziesiątych. W czasie studiów na KUL w Lublinie współtworzył Koło Naukowe Historyków Studentów, które aktywizowało i budziło świadomość polityczną społeczności akademickiej. Utrzymywał kontakty z innymi przedstawicielami "grup antysocjalistycznych", z którymi współtworzył środowisko nielegalnego pisma "Spotkania”. Współpracował ze „Spotkaniami” , zajmując się m.in. przepisywaniem materiałów do publikacji. Brał także udział w kolportażu niezależnej prasy, książek i publikacji wydawanych w drugim obiegu. Zaangażowany był również w tworzenie struktur NSZZ „Solidarność” na KUL. Jako przedstawiciel Koła asystentów, adiunktów, wykładowców był delegatem na Walne Zgromadzenie Delegatów, które dokonało wyboru władz uczelnianych Związku. W 1981 roku był jednym z redaktorów wydawanego przez NSZZ „Solidarność” Region Środkowo-Wschodni pisma o charakterze publicystycznym „Miesiące”, w którym odpowiedzialny był za dział historyczny. Po wprowadzeniu stanu wojennego w swoim domu przechowywał ryzy papieru i matryce, wykorzystywane później do druku „Spotkań” i innych wydawnictw niezależnych. Regularnie brał udział w spotkaniach opozycji lubelskiej i ludzi związanych ze „Spotkaniami” w domu pani profesor Wronikowskiej. W 1985 roku Januszowi Drobowi odmówiono wydania paszportu na wyjazd do Włoch, na kurs języka włoskiego dla cudzoziemców organizowany przez Instytut Katolicki w Rzymie. Z powodu kontaktów z przedstawicielami środowisk opozycyjnych oraz redakcją nielegalnego pisma „Spotkania”, a także z cudzoziemcami, zwłaszcza z Włoch, Janusz Drob był inwigilowany i kontrolowany operacyjnie przez Służbę Bezpieczeństwa do 1988 roku.