Stanisław Zdzisław Karpik

Był w  latach 1962-1989 działaczem opozycji niepodległościowej. W 1962 zawiązał Zrzeszenie Polskiej Młodzieży Katolickiej, mające opiekować się miejscami pamięci i organizować uroczystości religijno-patriotyczne. Z tego powodu był inwigilowany i 15 VIII 1962 aresztowany, po półrocznym pobycie w AŚ Warszawa-Mokotów skazany wyrokiem Sądu Powiatowego w Siedlcach na 6 mies. więzienia (areszt zaliczono w poczet kary). W 1966 r. uczestniczył w  obchodach milenijnych w Gnieźnie, Poznaniu, Częstochowie i Warszawie; wykonywał i kolportował ulotki przypominające o zbrodni katyńskiej. W skutek powyższego 24 VI 1966 ponownie został aresztowany i osadzony na 10 miesięcy w AŚ Warszawa-Mokotów. W 1973 r. wybudował na terenie swojego gospodarstwa w Opolu Starym kaplicę bł. Maksymiliana Kolbego, którą w lipcu 1973 r. zniszczyli funkcjonariusze MO. Za nielegalną budowę skazany został przez kolegium ds. wykroczeń na 50 dni aresztu. W 1976 r. wybudował nową kaplicę we własnym domu, którą 8 IV 1977 funkcjonariusze MO zdemolowali wraz z domem. Od 1976 r. Pan St. Karpik był współpracownikiem KOR, następnie KSS KOR. W 1978 r. wybudował kolejną kaplicę, poświęconą 26 XI 1978. Pan Stanisław Karpik był założycielem Podlaskiego Komitetu Samoobrony Ludzi Wierzących, wydającego komunikaty o represjach wobec Kościoła i zbierającego podpisy pod petycjami o uwzględnianie mszy św. i audycji religijnych w programach radia i tv. W latach 1978-1981 zaangażował się w działania ROPCiO, kolportował prasę niezależną. W latach następnych był redaktorem i kolporterem „Placówki” oraz organizatorem Ruchu Młodej Polski w woj. siedleckim. W 1981 r. wspomagał strajkujących w Siedlcach rolników dostarczając im żywność. Po 13 XII 1981 ukrywał się w rodzinnej wsi. 16 XII 1981 został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Białej Podlaskiej i Włodawie, skąd uciekł 28 III 1982, podczas badań w Szpitalu Rejonowym we Włodawie. Pan Stanisław Karpik był następnie redaktorem, drukarzem i wydawcą podziemnego pisma „Wiadomości Podlaskie”, a także organizatorem międzymiastowego kolportażu prasy i wydawnictw podziemnych. Utrzymywał kontakty z działaczami opozycyjnymi z całego kraju. Za swoja działalność 23 IV 1983 został aresztowany i przetrzymywany w ZK w Siedlcach. Zwolniony został 26 VII 1983 na mocy amnestii. Pan Stanisław Karpik wielokrotnie był szykanowany, bity, skazywany na karę grzywny przez kolegium ds. wykroczeń oraz wzywany na rozmowy ostrzegawcze. W jego domu wielokrotnie przeprowadzano rewizje. Szczególną forma represji stosowanej wobec Pana Stanisława Karpika było także bezpodstawne umieszczanie w Szpitalu Psychiatrycznym w 1969 i 1980 roku.