Irena Gębura

Pani Irena Gębura rozpoczęła działalność opozycyjną w 1975 roku w Lublinie podpisując studencki protest przeciwko zmianom w Konstytucji PRL (kierownicza rola Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz nienaruszalność więzów ze Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich) i zbierając podpisy pod powyższym protestem. Akcje zbierania podpisów pod różnymi listami protestacyjnymi prowadziła także w latach 1976-1980. Związana była ze środowiskiem „Spotkań”, w latach 1977-1980 razem z mężem Krzysztofem prowadziła w domu w Zemborzycach drukarnię powielaczowo-sitodrukową, organizując tam druk i kolportaż kilku numerów pisma „Spotkania” oraz Biuletynów KSS KOR. Ponadto od 1977 roku zajmowała się redakcją i korektą tekstów do druku oraz kolportażem różnego rodzaju wydawnictw bezdebitowych w Lublinie i Radomiu. Brała również udział w przekazywaniu informacji, z wykorzystaniem telefonów publicznych, do Radia Wolna Europa i do Piotra Jeglińskiego w Paryżu. Od września 1980 roku zaangażowała się w działalność NSZZ „Solidarność” na KUL, a 8.12.1980 r. została wybrana do Komisji Uczelnianej NSZZ „Solidarność”. Jednocześnie Irena Gębura pełniła funkcję przewodniczącej Komitetu Założycielskiego Organizacji Zakładowej NSZZ “Solidarność” przy Towarzystwie Naukowym KUL oraz wiceprzewodniczącej utworzonego później Koła Pracowników Towarzystwa Naukowego KUL, które społecznie przygotowało do wydania dwa numery czasopisma “Marginalia” oraz pisma “Miesiące”. Po wprowadzeniu stanu wojennego kontynuowała działalność związkową i opozycyjną. Organizowała i świadczyła pomoc, także żywnościową, rodzinom internowanych, represjonowanych i ukrywających się w Lublinie i Radomiu. Zajmowała się również kolportażem nielegalnej prasy związkowej na KUL. Z powodu aktywnej działalności w 1982 roku straciła pracę w Wojewódzkim Ośrodku Metodycznym oraz w III LO im. Unii Lubelskiej. Poniesione represje związane były nie tylko z utratą pracy, ale także z rewizjami w domu oraz internowaniem męża i uniemożliwianiem widzeń z nim. Mimo to kontynuowała działalność w nielegalnych strukturach “Solidarności” i w niezależnym ruchu wydawniczym do 1989 roku.