Jan Piotr Jarosz

W latach 1967-70 organizator kilkunastoosobowej grupy uczniów ostatnich klas krakowskich szkół podstawowych, a następnie szkół średnich, która przybrała ostatecznie nazwę „Armia Wyzwolenia”, którą następnie kierował. Głównym przejawem działalności organizacji było rozpowszechnianie ulotek zawierających krótkie hasła o treści antypartyjnej, antyradzieckiej, wzywających do oporu społecznego bądź wyrażających sprzeciw wobec działań władz. Wykonywano je przy użyciu prostej drukarenki szkolnej, w nakładzie kilkuset egzemplarzy. Ich kolportaż polegał na rozrzucaniu w tłumie ludzi na ulicach centrum Krakowa. Akcji tego rodzaju w latach 1968-70 przeprowadzono kilkadziesiąt w odstępach kilkutygodniowych. 
W dniu 3 marca 1970 r. zatrzymany i osadzony w Areszcie Śledczym w Krakowie, w którym przebywał do 31 sierpnia 1970 r., po czym po uznaniu, iż kierując organizacją miał być osobą niepoczytalną, trafił na podstawie orzeczenia sądowego do szpitala psychiatrycznego w Krakowie, gdzie przebywał do 11 czerwca 1971 r. 
Zmuszony do podjęcia pracy zarobkowej ukończył liceum dla pracujących, po czym w latach 1974-78 podjął studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uczestnik „czarnego marszu” podczas juwenaliów w 1977 r. po śmierci Stanisława Pyjasa, niosąc jedną z chorągwi, po czym związał się ze Studenckim Komitetem Solidarności, biorąc udział w spotkaniach, odczytach, a także zajmując się kolportażem wydawnictw drugoobiegowych. Od 1977 r. związany się z Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO). 
Od 1980 członek struktur NSZZ „Solidarność” działających w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, w którym pracował.