Marian Oziewicz

Pan Marian Oziewicz uczestniczył w strajku okupacyjnym zorganizowanym w marcu 1968 r. na Uniwersytecie Wrocławskim. Rok później zaangażował się w akcję ulotkową Kornela Morawieckiego, w której żądano przywrócenia na studia studentów relegowanych za udział w marcowym strajku. Od września 1980 r. działał w strukturach „Solidarności”. W 1981 r. zainicjował ogólnopolską akcję plakatową pod hasłem: „Zejdziemy z murów i chodników, gdy wejdziemy do TVP”.
Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał Jana Winnika, zastępcę przewodniczącego Zarządu Regionu „Solidarność” Dolny Śląsk. Działał w Tajnej Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy Oddziale PAN we Wrocławiu oraz Oddziale Wrocławskim Instytutu Łączności. Współpracował z Regionalnym Komitetem Strajkowym NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk oraz Solidarnością Walczącą. Publikował oraz współdziałał w kolportażu i druku „Solidarności Walczącej”, „Z Dnia na Dzień” i „Nowej Kultury”. Za udział w podziemnym ruchu wydawniczym był wielokrotnie zatrzymywany, aresztowany i rewidowany. Na wniosek prokuratury dwukrotnie stawał przed Sądem Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. W 1983 i 1984 r. był aresztowany we Wrocławiu, 28 lipca 1984 r. został zwolniony na mocy amnestii. W lipcu 1985 r. za udział w strajku został zwolniony z pracy.
W 1989 r. był wiceprzewodniczącym Komisji Wyborczej Wrocław-Krzyki. W 1990 r. został oddelegowany do udziału w Krajowej Konferencji Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Warszawie.