Andrzej Czesław Zaranek

Odegrał wiodąca rolę w organizowaniu Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Dyrekcji Regionalnej Kolei Państwowych w Lublinie, a od października 1980 r. pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Zakładowej w Zarządzie Trakcji i Zasilania DRKP. Po wprowadzeniu stanu wojennego nie zaniechał prowadzenia działalności związkowej i politycznej. Był współorganizatorem odbudowy nielegalnych struktur „Solidarności” w PKP. Utrzymywał kontakty z osobami kontynuującymi działalność opozycyjną i osobami internowanymi. Organizował w WDOKP zebrania nielegalne i protest przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego i internowaniu czołowych członków „Solidarności”. Był inspiratorem obchodów rocznicy strajków kolejarzy. Za udział w manifestacji w dniu 3 maja 1982 roku został zatrzymany i ukarany przez Kolegium ds. Wykroczeń karą grzywny w wysokości 5000 tys. zł. Planowano wówczas dokonać jego internowania, jednakże ze względu na jego chorobę i konieczność odbycia leczenia szpitalnego odstąpiono od wykonania tej decyzji i przesunięto ją w czasie. Pan Andrzej Zaranek został internowany w dniu 30.08.1982 r. i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Lublinie. Zwolniony z internowania 7.12.1982 r. Po zwolnieniu z internowania kontynuował działalność w kolejarskich strukturach podziemnych. Aktywnie zajmował się kolportażem prasy związkowej i wydawnictw podziemnych dostarczając je swoim współpracownikom. Występował także w obronie innych represjonowanych np. zwolnionej z pracy w DOKP, uczestniczki manifestacji w dniu 1maja 1983 roku, Barbary Wierzby. Z powodu swojej działalności Pan Andrzej Zaranek był inwigilowany i kontrolowany przez SB oraz wielokrotnie wzywany na rozmowy ostrzegawcze, m.in. w związku z emisją audycji Radia „Solidarność”, a w jego miejscu pracy i w mieszkaniu przeprowadzano przeszukania. Formą represji wobec Pana Andrzeja Zaranka było także zastrzeżenie wyjazdów zagranicznych w latach 1982-1986.