Janusz Maria Kamocki

Począwszy od 1942 r. członek Narodowej Organizacji Wojskowej w Sandomierzu, a następnie Armii Krajowej o ps. „Orcio”, „Mamut”, zaś w okresie powojennym związany z Narodowym Zjednoczeniem Wojskowym. Zaangażowany w działalność harcerską prowadzoną do likwidacji niezależnego harcerstwa w 1949 r.
Po ukończeniu studiów etnograficznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, począwszy od 1952 r. pracownik Muzeum Etnograficznego w Krakowie. 
Po wznowieniu działalności przez Związek Harcerstwa Polskiego pełnił  różne funkcje instruktorskie w składzie krakowskich hufców ZHP. W codziennej pracy organizacyjnej i wychowawczej propagował oraz wdrażał w życie model harcerstwa międzywojennego, opartego o idee skautowskie, przeciwstawiając się przekształceniom ruchu harcerskiego w duchu komunistycznym. Uczestnik działań mających na celu upamiętnienie postaci Andrzeja Małkowskiego, założyciela harcerstwa polskiego, m. in. poprzez zamawianie mszy świętych odprawianych w jego intencji. 
W związku z podejrzeniem, iż pod przykrywką działalności harcerskiej, tworzy struktury podziemnej organizacji zbrojnej, w dniu 22 sierpnia 1962 r. zatrzymany i tymczasowo aresztowany. Zwolniony w dniu 31 stycznia 1963 r. m. in. z braku dowodów wskazujących na prowadzenie tego rodzaju działalności. 
Członek NSZZ „Solidarność”. Kolporter wydawnictw drugoobiegowych. Pozostawał w kontakcie z władzami emigracyjnymi w Londynie. Pod koniec lat 80. związany z działalnością Wydziału Wschodniego „Solidarności Walczącej”.